گنجور » سوزنی سمرقندی » دیوان اشعار » هزلیات » غزلیات » شمارهٔ ۱۰

شمارهٔ ۱۰ - سوزنیم

سوزنیم، مرد باندازه . . . ر

تازه دل و غاز رخ و یازه . . . ر

راست باندازه . . . ر منست

هر که بود خورده بی اندازه . . . ر

بهر سپرداری هر گنده ای

دارم یک تیر چو اندازه . . . ر

تازه مسافر چو درآید ز راه

راست کنم تا در دروازه . . . ر

بر سر هر کوی جوانمرد وار

نفل برون آرم و پر وازه . . . ر

چون ز سر کوی نگارم رسد

پیش برون آرمش از گازه . . . ر

آش نهم حلق فرودینش را

بر عوض قلیه دو پیسازه . . . ر

پیش کشم جلت سرینش همی

نعل زره بندم و شیرازه . . . ر

وز پی آرایش رخهای . . . نش

آب سپیده زنم از غازه . . . ر

تا بر من باشد هر ساعتی

میدهمش تازه بر تازه . . . ر

در زدم آوازه دعوت بشهر

بر اثر دعوت و آوازه . . . ر

وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)

قالب شعری: غزل

منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.