هوش مصنوعی: ای آقای احمد شباک، جان من برای توست؛ همچنان که تو از دل پاکی برخورداری، من نیز به خاطر تو دل پاکی دارم.

هوش مصنوعی: سر من در جایی است که خاک پای تو قرار دارد، حتی اگر سرم را از شدت احترام از آسمان‌ها هم بالاتر ببرم.

هوش مصنوعی: در نگاه من تو به اندازه‌ای زیبا هستی که انوار چشمانت مانند تیتانیوم درخششی را در چشمان من ایجاد می‌کند. هر جا که قدم بر می‌داری، آنجا به خاک می‌افتد.

هوش مصنوعی: اگر غیر از این که من گفتم، چیزی از من نمایان شود، نشان باطن من مانند پیراهنی خواهد بود که دوخته شده و پارگی دارد.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که وقتی بر اسب سوار می‌شوم، شیطان هم نمی‌تواند مرا در دام بیندازد و به تله بیاندازد.

هوش مصنوعی: من به دنبال کار و تلاش خود بودم، و ابلیس هزاران نعلین را برای من پیش آورد و مرا به اشتباه انداخت.

هوش مصنوعی: دختری که با ناز و طنازی خود نظرها را به خود جلب می‌کند و به شیطنت می‌پردازد، باعث اختلال و نابسامانی در محیط‌های مذهبی و مقدس می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که مار در سقف خانه‌ای جا گرفته و به دنبال راهی برای خروج می‌گردد، این تصویر نشان‌دهنده حالتی است که وقتی شخصی در جایی محصور شده و به دنبال راهی برای رهایی می‌گردد.

هوش مصنوعی: من هزاران نفر را با خر به جلو برده‌ام و هزاران نفر دیگر را با گوساله به پشت می‌رانم.

هوش مصنوعی: به محله‌ی شوخی و بی‌شرمی و ناپسندی بیا، اگر بدانی که من فردی نیکوکار و سرزنده هستم.

هوش مصنوعی: من در آرامش به سر می‌برم؛ چراکه نه از نفع خداوند فکر می‌کنم و نه از ترس هلاکم.

هوش مصنوعی: هر کسی که به من توهین کند، من هم او را در راهی تلافی می‌کنم. مانند این که با انگشت زیر دندان‌های خود مسواک بزنم؛ یعنی به نحوی به او واکنش نشان می‌دهم.

هوش مصنوعی: در خواب مرا بیدار کرده‌ای به طوری که شیرین‌ترین صداها به گوشم رسیده و حتی اگر پدر تو هم باشد، من بی‌تابی نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: بین پیر و جوان فرق نگذار، چون در گرسنگی، شالوده انسان‌ها یکسان است و در شرایط سخت، مانند گرسنه‌ای که از میوه انگور بهره می‌جوید.

هوش مصنوعی: مثل گرگی باش که وقتی به میان گله می‌افتد، فرقی نمی‌کند چه میش باشد و چه بره، دندانش همواره آماده است.

هوش مصنوعی: من تمام سخنان خود را درباره بلیط و بلاط بیان می‌کنم، و داستان من فقط از ملنگ و نیاک خواهد بود.

هوش مصنوعی: هر زمان که به حقیقت پی ببریم و آنچه او بیان کرده را با اطمینان بشناسیم، در سخن او هیچ تردیدی به خود راه نمی‌دهیم.

هوش مصنوعی: دوست و همصحبت من سخنان بی‌محتوا و مسخره است، داستان شیرین من دفتر خاطراتی است که با دقت نوشته شده است.

هوش مصنوعی: در دل هزاران مشکل و ناپسندی که داریم، کسی را نمی‌شناسم که پلنگ من باشد و در خاک زندگی کند.

هوش مصنوعی: به مانند یک باز ماهر، استاد من تو را می‌بیند و مراقبت می‌کند؛ این خانه برای من پاک و عاری از هر آلودگی است.

هوش مصنوعی: به این شیوه که من هستم، هر جا که بیفتم بلند می‌شوم تا مانع نیفتم و خودم را از افتادن نجات دهم.

هوش مصنوعی: من تمام دارایی بخارا را برای خوردن آماده کرده‌ام، خواه از گاو سرزده باشد یا از آدمی که آب‌میوه‌فروشی می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم از شهر بیدار بیرون بروم، بهتر است که بروم چون نه ثروتی دارم و نه ملکی.

هوش مصنوعی: بخارای زیبا و درست، از من به خاطر فتنه‌ها و مشکلاتش دور است. تو از نظر نژاد و پاکی، از این ماجراها دوری.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه در ظاهر ممکن است پر از مشکلات و ناگواری باشم، اما برای تو به شیرینی و خوشمزگی خرما تبدیل شدم و حتی اگر هم تلخی و زهر داشته باشم، می‌توانم برایت مانند تریاک آرام‌بخش و تسکین‌دهنده باشم.

هوش مصنوعی: اکنون با شدت و آسیب‌شناسی به جنگ این مشکلات بروید، زیرا من همان‌طور که می‌دانید، به عنوان یک گل نجات شما در میان مشکلات پنهان هستم.

هوش مصنوعی: اگر تو به خواسته‌ها و آرزوهای من اهمیت نمی‌دادی، هرگز نمی‌توانستی روزهایی را که پر از چالش و آشوب است، درک کنی.

هوش مصنوعی: مرا به عشق تو متهم می‌کنند و این کار درستی است، و از این حرف نه نگرانی‌ای دارم و نه شکی.

هوش مصنوعی: من را در برابر دشمنانم مانند سنگی می‌بینند که بر سنگی دیگر قرار گرفته است، و به شدت در حال سقوط به دره‌ای عمیق و خطرناک هستند.

هوش مصنوعی: من را به خدمت خود بپذیر و از دیگران تنها اندکی از وجود خود را به من بده.

هوش مصنوعی: ای نگار نازنین، من عاشق روی تو هستم و تو بی‌نظیری و من از دیگران بی‌نیازم به دیدار تو.

هوش مصنوعی: اگر از صحبت‌های تو دور شوم، به نگرانی می‌افتم. پس به تو می‌گویم، ای مرگ، چرا تو مرا نهی می‌کنی؟

هوش مصنوعی: من با دل پاک و صمیمانه به تو، ای مولای مهربان، بندگی می‌کنم. امیدوارم رحمت تو شامل حال من شود، ای سید من، علی مولای من.