هوش مصنوعی: ای دختر زیبا و باوقار، که مانند پری‌ها هستی و جذابیت خاصی داری، آری، تو به اندازه‌ای دلربا و فریبنده‌ای که حتی دیوانگان را هم مجذوب خود می‌کنی.

هوش مصنوعی: ای پری که به زیبایی تو می‌گریزی، همچون دیویی، دستت به دیوار و رفتار تو هم چون دیوار است.

هوش مصنوعی: زمانی که زلف‌های سیاه و آشفته تو را دیدم، شگفتی و حیرت باعث شد تا این سرخوشی و شوق در دل من بیدار شود.

هوش مصنوعی: ما نتوانستیم از زلف تو جدا شویم و تو هم نمی‌توانی گره شلوارت را باز کنی.

هوش مصنوعی: بسیاری هستند که به خاطر عشق تو مانند الاغ هستند و کینه و حسادت را در دل دارند. آن‌ها به نوعی از این احساسات منفی به سوی تو می‌آیند و به نیت خود آسیب می‌رسانند.

هوش مصنوعی: چهره‌ات همچون خورشید است و محبت تو بر همه سرازیر است. چرا باید بگویی که چرا برخی با تو بدرفتاری می‌کنند؟

هوش مصنوعی: از خوبی‌های بسیار تو، همه حال‌ها و احساسات در مرز بین ران‌هایت تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. تو آنقدر جذاب هستی که شگفتی‌های زیادی را به وجود می‌آوری.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد شاعر به زیبایی و جذابیت ظاهری صحبت می‌کند. او به سپر نقره‌ای اشاره می‌کند که عرق و رطوبت تیر را نشان می‌دهد. این تصویر می‌تواند نمادی از جذابیت و تأثیرگذاری باشد، جایی که تیر با نخی نقره‌ای در تضاد است و به نوعی نشان‌دهنده تقابل زیبایی و خطر است. شاعر به نوعی از تلاش و فداکاری نیز صحبت می‌کند که بتواند زیبایی را به دست آورد. در کل، این بیت به زرق و برق و جذابیت زندگی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: هر شب به نزد تو می‌آیم، در حالی که خوابیده‌ای و من بیدارم. این طور که عذاب گلابی و دلم به شوق تو می‌لرزد.

هوش مصنوعی: تو به لطف و زیبایی و ظرافت خود آگاهی داری از تمام کارهایم، اما من هیچ نمی‌دانم.

هوش مصنوعی: تو برای من یار و نعمت بزرگی بودی، و عشق من به تو به اندازه‌ای عمیق بود که مانند تارهای نازکی بر تار و پود زندگی‌ام اثر گذاشتی.

هوش مصنوعی: از من دور شدی و به کاشان رفتی، اما تو که کیستی که دور می‌گردی. تو به دشت و بیابان رفته‌ای، در حالی‌که من همچنان در انتظار تو هستم.

هوش مصنوعی: ای کاش که کاشی و خلیل از زیرکی و هوش خود به ما کمک کنند و به دست مردم هدیه‌ای از شادی و سرمستی بدهند.

هوش مصنوعی: خبر آمد که تو به جایی رفته‌ای و در آنجا با یک جوان بامزه دوست شده‌ای و حالا حالت ناخوش است.

هوش مصنوعی: هرگز بوسه‌ای از روی بزرگی و احترام به من ندادی و اکنون شرمنده‌ای. اگر به خاطر این بی‌توجهی، خود را در وضعیت ناپسندی ببینی، باید با نامناسبی آن را تحمل کنی.

هوش مصنوعی: اگر احترام و منزلت دهقان (کشاورز) زنده نمی‌ماند، در آن صورت چه کسی به آنجا می‌آید، خواه بار سنگین باشد یا نباشد.

هوش مصنوعی: از ننگ و عیب می‌ترسی و به خاطر تو به این وضعیت رسیده‌ام که همچون آتش می‌سوزانم و از ننگ فرار می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر دهقان مرگ تو را نمی‌شناخت، محبوب تو از این همه مشکلات و سختی‌ها، به راحتی عبور می‌کرد و زندگی‌اش هموار بود.

هوش مصنوعی: اگر قدرت و عظمت او بر تو نمی‌بود، سوراخ مقعدت چنان گشاده می‌شد که به مانند غاری بزرگ می‌نمود.

هوش مصنوعی: کشاورز می‌گوید که انسان‌هایی مانند احمد سمسار در زندگی وجودی دارند که بدون آن‌ها زندگی به سختی پیش می‌رود و در نهایت به سرانجامی می‌رسند.