هوش مصنوعی: جولاهه‌ای که یاقوتی داشت، فوت کرد و دو پسر از خود به جا گذاشت. یکی از پسران ماند و دیگری نیز باقی ماند.

هوش مصنوعی: با دانایی و آگاهی به مسائل زندگی، مانند گودالی عمیق، باید پذیرفت که تجربیات و اشتباهات نسل‌های قبل می‌تواند تأثیرگذار باشد و ما نیز در مواجهه با آنها مجبور به تحمل و پذیرش هستیم، همان گونه که پدر بزرگ‌ها به تجارب خود افتخار می‌کنند و همچنان در یادها باقی می‌مانند.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به این دارد که یک فرد پیر و حکیم، همچون یک جولا، از ابزارهای زندگی استفاده می‌کند و به ما یادآوری می‌کند که در مواقعی تنها یک چیز یا دو چیز در دسترس ما نیست. همانگونه که دو خر می‌تواند نشانه‌ای از دو راه مختلف باشد، این اشاره به این است که انتخاب‌های زیادی در زندگی وجود دارد و نباید آنها را نادیده گرفت.

هوش مصنوعی: از دو حیوان، یکی به طور ناگهانی مفقود شد و خبر مرگش منتشر شد، اما او واقعاً مرده نبود و این خبر ماندگار شد.

هوش مصنوعی: این حیوانی که زنده مانده، از آن خر مرده هم بدتر شده است. این وضعیت به خاطر این است که وقتش بد گذشته و حالش هم بدتر است.

هوش مصنوعی: مسعودک، مرد با اخلاقی است که در واقع در ابتدا تنها یک کودک بود. وقتی بزرگ شد، همان ویژگی‌های کودکانه‌اش همچنان در او باقی ماند.

هوش مصنوعی: در این بیت، به رابطه دو موجود (ماده و نر) اشاره شده است که در دو سرزمین مختلف زندگی می‌کنند. به نظر می‌رسد که این دو موجود به رغم جدایی، یاد و نام یکدیگر را فراموش نمی‌کنند و همچنان در خاطر هم باقی می‌مانند.

هوش مصنوعی: عشق باعث می‌شود که دل همیشه به زیبایی‌ها و جذابیت‌های دیگران جلب شود و نگاهش به سمت آن‌ها باشد. در این میان، توجه خاصی به ظاهر و پوشش آن‌ها می‌کند که نشانه‌های عشق و جذابیت را در آن‌ها می‌بیند.

هوش مصنوعی: حجاج و عمر، هر دو من را تحت فشار قرار دادند و از آن زمان به بعد، تنها نام و یاد من باقی ماند.

هوش مصنوعی: چو تبر در دست قوی به درخت سخت می‌زند و به آن آسیب می‌رساند، اما اگر بر اثر ضربه‌های متمادی، درخت آسیب ببیند و مایه‌اش از بین برود، نشان دهنده‌ی شدت آسیب است.

هوش مصنوعی: حلقه در به قدری تنگ بود که سوراخ آن نیز کوچکتر به نظر می‌رسید و در نهایت، حفره باقی ماند.

هوش مصنوعی: در آرامش مسجد، کفش‌های گران قیمت به دست حنا بند شده، و نشانه‌هایی از آن در ذهن باقی مانده است.

هوش مصنوعی: مردان هنرمند به خاطر کینه‌ای که در دل داشتند، او را مورد حمله قرار دادند و آن کینه در درون او باقی ماند.

هوش مصنوعی: آن زمان که قاضی احمد ادب را بر او نیکو می‌کرد، کتاب آداب قاضی او را درمانده و بی‌چاره می‌ساخت.

هوش مصنوعی: قاضی احمد به دلیل برخورد خوب و مودبانه‌اش، خوشنامی و اعتبارش بیشتر شد و این موضوع به ترتیب و به طور مداوم ادامه پیدا کرد.

هوش مصنوعی: در دل او از بغض و کینه نسبت به امامان، درختی سر زده است. اگر آن درخت ببارید، محصول آن چه خواهد بود و این درخت بدتر خواهد ماند.

هوش مصنوعی: در دل من، از درخت دین که رسیده، زشتی‌ها ریشه دوانده است. به درخت خوب نگاه کن که چه میوه‌های خوبی می‌دهد و چگونه باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: در دل هر کس که احساس سنگینی و ناراحتی از مصائب ائمه دارد، دانشی وجود دارد که همچنان در عمق جهنم باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: ای دفتر شعر پدر، تو مانند دفتری هستی که وقتی برای نوشتن یک شعر به کار می‌رود، مانند لنگر در آب می‌ماند و به همین خاطر، کلمات را در خود حفظ می‌کند.

هوش مصنوعی: پدر من با زبان تند و تیزش تو را به چالش کشید و برتری‌اش باعث شد که تو از میدان جنگ برگردی و در وضعیتی ناامید و شکست‌خورده باقی بمانی.

هوش مصنوعی: هرچند پسر من از شعر و هنر اطلاعی ندارد، اما با تندی و شجاعتش، پسر تو به ما آسیب خواهد رساند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد شاعر در اینجا به نوعی رقابت و برتری در هنر اشاره دارد. او می‌گوید که گویی پسری که در هنر خود به‌خوبی عمل می‌کند، توانسته است از دیگران که در زمینه‌ی خود می‌کوشند، پیشی بگیرد. اگر او موفق به ادامه‌ی این راه شود، به جایگاه بالایی دست خواهد یافت. این نشان‌دهنده امید به موفقیت و تلاش برای ارتقاء در زمینه‌ی هنر است.

هوش مصنوعی: هیچکس را در مسیر شعر نمی‌توان یافت و حتی پسر تو هم من را توصیف کرده و همچنان در مسیر ایستاده‌ام.

هوش مصنوعی: این قلم که به دست دارم، مانند نیشکر شیرین است و کلمات شعری که می‌نویسم، همانند شکر خوشمزه‌ای هستند که از سیب‌فرنگی به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: هیچ کس به اندازه این شعر نخواهد نوشت، مانند قیمتی که یک جواهرساز جانش را فدای دو پسرش می‌کند.