هوش مصنوعی: حکیم نوزده، مانند سی ساله‌ها، در آن لحظه دو مورد را همزمان در نود زمان مشاهده می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که انسان دلشکسته می‌شود، نباید به خاطر این باشد که به فکر نفع خود است، زیرا در واقع فقط ضرر خواهد دید.

هوش مصنوعی: عقل سلیم و خردمند نباید زیاد در آب و آینه بگردد تا تصویر خود را ببیند و به خود مشغول شود.

هوش مصنوعی: به آینه نگاه نکن، چون ممکن است به آنچه نمی‌خواهی، توجه کنی. اگر به آب نگاه کنی، زیبایی را مشاهده می‌کنی، و اگر از خود دور شوی، زشتی‌ها را خواهی دید.

هوش مصنوعی: تو موجودی را می‌بینی که شبیه دیو است و ابلیس تصویرش بر دیوار آب و آینه می‌افتد و او نیز خودش را در آن تصویر می‌بیند.

هوش مصنوعی: حکیم به تعداد نوزده روش و بینش دارد، اما وقتی از راه میان‌بر و سطحی به موضوعی نگاه کند، ممکن است نادیده بگیرد که واقعیت‌ها بسیار بزرگتر از آن چیزی هستند که به ظاهر دیده می‌شوند.

هوش مصنوعی: انسانی حکیم، زمانی که به سن نوزده سالگی می‌رسد و از خود می‌گذرد، ممکن است ببیند که جوان‌تر از خود را به طرز ناپسند و ضعیف‌تری در زندگی مواجه می‌شود.

هوش مصنوعی: حکیم نوزده به دلیلی به وجود آمد که راحتی او از سر گرفت و به خوبی توانست مشکل خود را حل کند.

هوش مصنوعی: گاهي خويشتن‌دارى، شرمنده مى‌شود و به خواب مى‌رود، در حالى که از شدت محبت و شوق به معشوق، مانند ناتوان‌ها می‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر کسی به او بدی کند، باید همانند برخورد با افرادی که لایق نیستند با او رفتار شود، زیرا وقتی او خود را بی‌قید و تعهد می‌بیند، سزاوار چنین برخوردی است.

هوش مصنوعی: ناگهان از خواب غفلت بیدار می‌شود و به دنیای واقعی رو می‌آورد و در این حال، در میان زندگی و اتفاقات آن، به جستجوی حقیقت می‌پردازد و واقعیت‌ها را می‌بیند.

هوش مصنوعی: چه حیف که مردی خردمند وجود ندارد که تو را از پشت و به مانند دربانی که در دروازه مراقب است، ببینید.

هوش مصنوعی: چون آفتاب نمایان است، اما او خود را در سایه تاریکی پنهان می‌بیند.

هوش مصنوعی: در اینجا فردی به تنهایی به شهر خجند می‌رود و سپس در مسیرش داستان‌هایی از سمرقند را مشاهده می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی شعری می‌خواند که از حکما می‌گوید، آن شخص به اندازه‌ای دانش و تجربه دارد که بیشتر از نوزده من (واحد وزن) ارزشمندی را در دهان خود احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: برای ورود به جمع شاعران، باید مانند حکیم نوزدهم، خود را در آن محیط مشاهده و درک کنی.

هوش مصنوعی: رباط به معنای کاروانسراست و به جایی اشاره دارد که برای مسافران و مسافران غریبه و شهری وسیع و گسترده ساخته شده است. این مکان به کسانی که از دور و بر می‌آیند و در مسیر خود به کاروان می‌پیوندند، امکاناتی فراهم می‌کند.

هوش مصنوعی: اگرچه من غریب و تنها هستم، پس از یک ماه در آن مکان، کسی مرا نیز به عنوان مهمان خواهد دید.

هوش مصنوعی: وقتی کسی در اوج خوشحالی و شادابی بیدار می‌شود، خواب خفیف و آرامی ندارد و نمی‌تواند به راحتی بخوابد، زیرا دلیلی برای نگرانی و ناراحتی نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: زمانی که نام من را صدا می‌زنند، تصور می‌کنم که فراتر از جنون و بحران بی‌وزنی است. هیچ دارایی برای من اهمیت ندارد و دیگر چیزی نمی‌تواند بیم و نگرانی برای من به ارمغان آورد.