هوش مصنوعی: ای یاد تو همچون نوری در دل من می‌درخشد و جز ستایش تو، در ذهنم هیچ چیز دیگری تصویر نشده است.

هوش مصنوعی: هر بار که بخواهم از زیبایی‌های تو حرف بزنم، کلماتم به قدری شگفت‌انگیز و معطر می‌شوند که خودشان شبیه به خود تو می‌گردند.

هوش مصنوعی: خورشید در آسمان نماد بزرگی و مهربانی تو است و نور تو آینده را از هر پنجره و هر در، روشن خواهد کرد.

هوش مصنوعی: بیشتر از تعداد ذرات، دینار و درم به هر خدمتکار و نوکر خود اعطا کرده‌ای و می‌کنی.

هوش مصنوعی: هر خدمتگزار و چاکری که مانند من به حضور تو بیاید، از تو احترام و محبت می‌گیرد و بارها این را تجربه خواهد کرد.

هوش مصنوعی: ای دست تو که از چرخ روزگار ماهرتر است، و ای خط تو که فرمانروای سرزمین‌هاست.

هوش مصنوعی: به سوی محمود عمید، که خداوند او را گرامی بدارد، رفتم و از او خواستم که آنچه در این مکان موجود است، به من بدهد.

هوش مصنوعی: صد بوسه بر این خط افتاده است، دو نفری که در اینجا هستند می‌گویند که در این مکان سیصد درم به عنوان عدل و انصاف از سوی سلطان تعیین شده است.

هوش مصنوعی: امروز نمی‌دانم که آیا فردا می‌توانم آن را برسانم یا نه، اگر لازم باشد، باید سیصد مورد دیگر را هم اضافه کنم.

هوش مصنوعی: فقط می‌توانم این را بگویم که فردا باید به تو برسانم که هر روز همین را می‌گوید، مانند کلامی شیرین و دلنشین.

هوش مصنوعی: در شهر تو، تو قضاوت کننده‌ای و من می‌خواهم که فردا را امروز به تو برسانم.

هوش مصنوعی: از او می‌خواهم که با تو باشد یا بدون تو، یا هم از او باشد و هم از تو، پس این تصمیم چیست و چگونه باید باشد؟

هوش مصنوعی: فرمان تو بر بنده جاری است و این فرمان به همه مردم روی زمین نیز اثر دارد تا روز قیامت.