هوش مصنوعی: دوست من با خط زیبا و غمناک خود به من پیام می‌دهد و بوی خوش بنفشه‌ای که از او می‌آید، احساسات او را به یادم می‌آورد.

هوش مصنوعی: دوست من از شرم همچون بنفشه، خود را به درون گلش فرو می‌برد تا بنفشه‌ی زرد، به آرامی رشد کند.

هوش مصنوعی: از پیچیدگی‌های زلف دلبندش مدتی عشق بر دلم نشسته و آرامشم را از بین برده است.

هوش مصنوعی: به خاطر زلف او کارها به یک سمت نمی‌رود، چه بسا مشکلاتی به وجود آمده و چه اعمالی صورت گرفته است.

هوش مصنوعی: از وجود تو، سرسبزی و زیبایی به عالم می‌رسد و بر لبان او گویی سبزه‌ای با چهره‌ای خوش بهاری ترسیم شده است. در حالی که در غیاب تو، سبزه‌ای بدون زیبایی و شادابی دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: آن معشوق زیبا، چون شعله‌های آتش، نوری ساطع می‌کرد و خطی که بر چهره‌اش بود، همانند دودی از نور آتش برمی‌خاست.

هوش مصنوعی: شعله‌های عشق او همچون آتش درخشان است که می‌سوزد و از قلب آتشین من نیز جرقه‌ای به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: گفت که از بند عشق تو رها شدم، و نشانه‌ای از آزادی بر چهره‌ام نمایان شد.

هوش مصنوعی: گفت که به خاطر ظلم و سختی‌هایی که تو به من وارد کردی، در این شرایط مانده‌ام و اگر نبود، می‌توانستم یک خط بنویسم و از این همه مشکل رهایی یابم.

هوش مصنوعی: زلف تو موجب ناراحتی من شد و خط تو به خاطر عذرخواهی پیش آمد.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق آن معشوق خود، کارم را سامان داده‌ام، چون آن خط زیبا مانند نگار به جلوه درآمده است.

هوش مصنوعی: زمانی که به زیبایی معشوق خود نگاه کردم، متوجه شدم که ماه در آن لحظه به تعداد چهارده بار طلوع کرده است.