هوش مصنوعی: چرا در روز اول این قرار و پیمان را با من نگفتی که این عهد و دوستی همیشه پابرجا باشد؟

هوش مصنوعی: به من دل نده و از من وفاداری نخواه، زیرا در نهایت، بی‌وفایی من به تو به‌مراتب بیشتر از وفاداری اولیه‌ام خواهد بود.

هوش مصنوعی: تو از ابتدا وفا کردی، اما در پایان به من جفا می‌کنی. در این دل، آنچه می‌تواند رشد کند، فقط باید با خوبی و محبت تغذیه شود.

هوش مصنوعی: تو از ابتدا به گونه‌ای خود را نشان دادی که انگار من هم جزئی از تو هستم. اکنون که به تو می‌نگرم، می‌بینم که چقدر دیگران هم به تو علاقه‌مند هستند.

هوش مصنوعی: به خاطر ویژگی‌های خودت، من به شدت دلم را جریحه‌دار کرده‌ام و اکنون بدنم را در خون دل شسته‌ام. اما دیگر امیدی به دیدن تو ندارم و این ابری از ناامیدی قلبم را می‌پوشاند.

هوش مصنوعی: اکنون به خودت بپرداز، زیرا من در برابر تو ناتوانم. همه آرزوها و خواسته‌هایم مربوط به توست، و من تنها بنده و خدمتگزار تو هستم.

هوش مصنوعی: به خوبی در وفای به عهد و پیمان عمل کردی، کاش دیگران نیز به اندازه تو به وعده‌ها و پیمان‌هایشان پایبند بودند.