هوش مصنوعی: ای پسر، تو که دو زلف زیبا را بر روی خود آراسته‌ای و آتش چهره‌ات به زلف‌هایت شعله‌ور است.

هوش مصنوعی: زلفی که به طور ناگهانی به سمت عشق و چهره‌اش فرستاده می‌شود، نشان از این دارد که تو نیز به طور غیرمنتظره‌ای ما را به زلف خود جلب کرده‌ای.

هوش مصنوعی: عشق من به خاطر نسیم دو لبت به اوج رسیده و تا جایی پیش رفته که سر زلفت را در بر دارد.

هوش مصنوعی: تاریکی به خاطر موهای معشوق و روشنی به خاطر چهره‌اش است. تو این تضاد را در صبح و شب حس می‌کنی.

هوش مصنوعی: وقتی که تو به اوج می‌رسی، زیبایی‌ات مانند برف درخشنده است و چهره‌ات نورانی و تابناک مانند آفتاب می‌باشد.

هوش مصنوعی: محل حکومت و جایگاه باعظمت تو مانند مروارید در صدف است و خوشی و خوشبختی تو همچون شکر در آن قرار دارد.

هوش مصنوعی: چشم‌هایت را طوری به من خیره کرده‌ای که همانند تیر، به قلب و وجودم نفوذ کرده و آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: عشق تو بر چهره‌ام با جلوه‌ای از دو لب قرمز و زیبا مانند گل ارغوان و لاله نمایان است.

هوش مصنوعی: دو چهره تو همچون آتش در نظر من می‌درخشد و از گریبان نازت سر برآورده‌ای.

هوش مصنوعی: من در حال خدمت هستم و نمی‌توانم جز به آن کسی که در خانه‌اش زدم، چیزی بگویم.

هوش مصنوعی: بنده‌وار برخورد کن و راجع به آنچه در درونت می‌گذرد صحبت نکن، زیرا غیر از این، در مقام دیگری قرار نداری.