هوش مصنوعی: بیا ای چشم، به بغداد و به کنار دجله؛ اگر می‌خواهی دل‌تنگی را فراموش کنی و یاد دجله را بخواهی.

هوش مصنوعی: به چشمان من نگاه کن، تا زمانی که یکی از آن‌ها از هفتاد دجله بیشتر باشد.

هوش مصنوعی: از جدایی محبوب بغدادی‌ام، اشک‌هایم همچون دجله از چشمانم جاری شده است.

هوش مصنوعی: بغداد با دجله‌اش برای او مانند بهشت است، اما او با دو چشمی که از دجله و بغداد بی‌خبرند، در حسرت آن جا به عذاب می‌افتد.

هوش مصنوعی: چشم‌های من مانند بغداد درخشش او را دیدند و در نتیجه دجله به خاطر عشق به او در چشمانم نمایان شد.

هوش مصنوعی: اگر چشمان من از بی‌آبی پر از اشک شوند، صدای فریاد دجله بلند خواهد شد.

هوش مصنوعی: عشق او به قدری بر من سنگینی می‌کند که در چشمانم مانند سراب و وزش باد دجله به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: به بغداد از کسی نامه‌ای می‌فرستم که او همچون چشمان من برایم عزیز و ارزشمند است، مانند رود دجله که زیبایی و زندگی را به شهر می‌بخشد.

هوش مصنوعی: در چشمان من، مانند آبی که از بغداد می‌آید، تصویری از آب دجله و سرسبزی آن را می‌بینم.

هوش مصنوعی: دوستی و رابطه خوب بین دجله و بغداد برای من مهم و ادامه‌دار باشد، زیرا با وجود این پیوند، بغداد به خوبی می‌تواند به حیات خود ادامه دهد.