گنجور » سوزنی سمرقندی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۷

شمارهٔ ۱۷ - روی تو

ای رنگ خواسته ز لبان تو فام لعل

وی خواسته ز رنگ رخان تو فام لعل

خرم رخان تو که ازو ساخت لعل فام

زیبا لبان تو که ازو خواست فام لعل

روی ترا شناسم و لعل لب ترا

جز روی و جز لب تو ندانم کدام لعل

گر بر رخام رو نهی و بوسه ای دهی

گردد ز عکس آنرخ نیکو رخام لعل

بیننده لب و رخ تو خواند فام تو

لعل ای غلام و روی و لبت را غلام لعل

تا کی بفرقت لب و رخسار لعل تو

بر کهربا ببارد جز عم مدام لعل

از گونه لب و رخ تو خواند نام تو

لعل زمردی خط و یاقوت نام لعل

در آرزوی آنکه من و تو بمجلسی

مست شراب و بر کف جام مدام لعل

روی تو لعل و روی من از عکس روی تو

لعل و مدام لعل و ازو گشته جام لعل

ترسم ز روئی روز و شب و مباد

گشته قضا به سیلی قاضی امام لعل

وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)

قالب شعری: غزل

منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.