هوش مصنوعی: موهای تو که مانند قیر سیاه و تاریک است، بدون تو روزها برای من خالی و تاریک می‌گذرد. شب‌ها که می‌رسد، چهره‌ی زیبای تو مانند ماه در آسمان شب می‌درخشد.

هوش مصنوعی: نور ماه شب، حقیقت را به خوبی نشان نمی‌دهد، همان‌طور که چهره زیبای تو از دلیری، در سایه‌ی موهایت مانند قیر، جلوه‌گری نمی‌کند.

هوش مصنوعی: زلف‌های تو مانند دام شکارچی است و دل ما در آن گرفتار شده است. این زلف‌ها که در کنار چمن‌ها آویزان شده، نور و زیبایی خوبی را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: دل دیوانه ما به خاطر زنجیر تو اسیر شده است. اگر حالا این وضع این‌گونه است، پس اینک هم دل وجود دارد و هم زنجیر که آن را در بند کرده است.

هوش مصنوعی: عزیز من، ابروهای تو مانند تیر است و چشمان دل ما را به شدت آسیب می‌زند، به گونه‌ای که دل ما مانند شکار شده‌ای است که از تیر زخمی شده است.

هوش مصنوعی: اگر کسی در شکار تیر بزند، چه عجیب است؟ ای عجیب، تیر دل ما را نیز شکار می‌کند.

هوش مصنوعی: سپه، (یعنی لشکر) مهر تو را با زنبور عسل نرم و شیرین می‌آورد، تا تو از سرزمین زیبایی به عنوان یک غزل‌آور ارزشمند شناخته شوی.

هوش مصنوعی: در میان دوستداران تو، همه جا محبت موج می‌زند و تو به خاطر آن سپاه عشق دلی را از آن خود کرده‌ای. ای خوبان، به یاد می‌آورید؟

هوش مصنوعی: دو نفر که به زنجیر پیچیده شعر زلف تو هستند، می‌توانند در غم و شور عشق تو مانند خط خوشی در عطر مشک، اسیر شوند.

هوش مصنوعی: جهان زمانی زیبا و دلپذیر می‌شود که به خاطر زیبایی تو به زیور آراسته شود و جلوه‌گری تو، الهام‌بخش این زیبایی باشد.

هوش مصنوعی: وقتی آن بوسه شگفت‌انگیز همچون سنگ زبرجد می‌شود، نشانه‌ای از زیبایی و خوشمزگی دارد که مانند رنگ گونه، لعل و طعم شکر و شیر است.

هوش مصنوعی: با چنین بوسه‌ای، بهتر است که زمین را بوسه بزنی تا اینکه بر وزیری که امام و همام و امیر است، بوسه کنی.

هوش مصنوعی: امام معصومی که به وجود او، جامعه دینی رونق و آبادانی یافت، و وزیری که به برکت او، حکومت و ملک تحت نظرش به آرامش و سامان رسیده است.