هوش مصنوعی: من عاشق یارم و شعله‌های عشق در دلم روشن است. فکر نکن که این فقط یک شعله است؛ بلکه این یک آتش است که به‌اندازه صدها آتش می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: وقتی که دلم از عشق به محبوب به شدت داغ و پرشور شد، در قلبم مانند دانه‌های انار، آتش و حرارت احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر موجودی از آتش می‌ترسد و دل من نیز در این شرایط از آفریدگار آتش درخواست دعا و کمک می‌کند.

هوش مصنوعی: چرا دل من در مسیر دیوانگی قرار گرفته است، اگر نه اینکه این راه به دیو ختم می‌شود؟ چرا همچنان با اراده خود به سمت آتش می‌روم؟

هوش مصنوعی: آتش عشق من زیباست و به خاطر همین احساس، خودم را به آتش می‌زنم تا این عشق را بهتر درک کنم.

هوش مصنوعی: دل نه آرام می‌گیرد و نه شعله عشق در دل ساکن می‌شود. دل به شدت بی‌قراری می‌کند و آتش عشق نیز به همان اندازه بی‌قرار است.

هوش مصنوعی: دلم به شدت تحت تاثیر زیبایی چشمان توست، مانند آبی درخشان و گلی شاداب که در آتش تابان می‌درخشد.

هوش مصنوعی: از چشم و دل خود برای خود پوششی می‌سازم که این پوشش، از آب و آتش تشکیل شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه از چشمانم اشک‌هایی مانند آتش می‌ریزد، فکر می‌کنند همواره در کنار آتش نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: دل من به عاشقانه‌پرستی مشغول شد، زیرا زیبایی او شایسته‌ی عشق و پرستش است.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق یک معشوق، تمام وجودم به او وابسته شده است. زلف‌های او بسان عنبر و چهره‌اش مانند آتش است.

هوش مصنوعی: عشقم مانند بارش گیسویش بر روی صورتش، درخشش خاصی دارد که همچون آتش در سرزمین‌های دوردست تبّت و تاتار می‌درخشد.

هوش مصنوعی: من درباره ویژگی‌های مو، چهره و زیبایی صحبت می‌کنم، و همچنان با شور و شوق به دنبال چهار آتش عشق هستم که در آن غوطه‌ور شوم.

هوش مصنوعی: من داستان آفرینش خداوند را می‌گویم که مانند بویی خوش و دلپذیر است و نیازی به آتش و سوخت ندارد.

هوش مصنوعی: دنیا سرشار از generosity و بخشندگی است، اما آیا دین به خاطر سوزاندن دشمنانش به خود می‌بالد؟

هوش مصنوعی: علی مانند خداوند با شمشیرش، دشمن را مورد هدف قرار می‌دهد و از ذوالفقار، آتشی بر جان و جسم او می‌افروزد.

هوش مصنوعی: شخصیت بزرگ و شجاعی که اگر در برابر خشم و قدرتش قرار بگیری، به راحتی از خود می‌گذرد و تجسم خاک، آب و آتش می‌شود.

هوش مصنوعی: آیا آسمان بلندی که به خاطر سیاست تو از من انتظار دارد، تو را از آتش نجات دهد؟

هوش مصنوعی: به خاطر حسادت به بلندپروازی و تلاش تو، همواره شعله‌های آتش را به سمت آسمان می‌فرستم.

هوش مصنوعی: آتش فلزات را ذوب می‌کند و طلا را از ناخالصی‌ها جدا می‌سازد. این یعنی در عرصه زندگی، سختی‌ها و چالش‌ها می‌توانند ما را از چیزهای ناپسند جدا کنند و به ما کمک کنند تا بهترین نسخه خود را پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: اگر از طرف دشمن نپخته بمانی، باید بدان که در آهن و سنگ سختی خامی تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: برای سوختن دشمن تو در آتش و سنگ، هرچند آتش پنهان باشد، در نهایت نمایان خواهد شد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کسی که به واسطه‌ی عظمت و شکوه تو دور خود را می‌چرخاند و تحت تأثیر قرار می‌گیرد، هیچ آسیبی از آتش دنیا به او نخواهد رسید؛ حتی اگر همه‌جا را آتش فرا بگیرد.

هوش مصنوعی: به برکت وجود تو، همچون سیاوخش با شکوه و وقار، جوانمردی از این دنیا خواهد گذشت، چرا که هیچ کس نتواند بر مرکب آتش سوار شود.

هوش مصنوعی: اگر زمان به نرمی و سردی خود را امتحان کند، چرخ روزگار که در سمت راستش آب و در سمت چپش آتش وجود دارد، نشان می‌دهد که چگونه می‌تواند زندگی را تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: اگر کسی از نسل و نژاد خاصی، به شما اعتراض کند یا از شما انتقاد کند، می‌تواند به تمام خاندان و نسلش آسیب برساند.

هوش مصنوعی: دمی که با تو به پایان می‌رسد، توان آن‌ها را می‌کاهد؛ چرا که صفت و ویژگی آن‌ها طوری است که مثل مرغ زاری در آتش می‌افتند.

هوش مصنوعی: زیر سایه سروی که دشمن تو در آنجا نشسته است، آتش بر آن جویبار درخشیده می‌تابد.

هوش مصنوعی: گل بهاری که سر بر می‌آورد، اگر به دست دشمن بیفتد، همچون خاری می‌شود و سپس در دمای آتش قرار خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: زمانه با حسادت تو مانند چناری که می‌شکند، از بین می‌رود؛ زیرا مانند چنار، از تو خیر و بخشش به کسی نمی‌رسد و تنها آتش درد و رنج بر جای می‌ماند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که همواره در شرایطی که باد و خاک وجود ندارند، باید به زیبایی و آرامش جهان توجه کرد؛ زیرا در آن هنگام آب و آتش به خوبی با یکدیگر هم‌نشینی دارند و در هماهنگی زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: از بادهای ساری، دشمن تو به خاک افتاده و در آب غرق شده، و در کنار آتش نیز قرار دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که تو بر او چیزی می‌افشانی که همچون گلبرگ زیبایی و موفقیت است، احساساتش را مانند آتش شعله‌ور می‌کنی.