هوش مصنوعی: خورشید در برج حمل طلوع کرد، مانند چهره یار که هم نور و روشنی به همراه دارد و هم می‌تواند آتشین و سوزان باشد.

هوش مصنوعی: نور به‌دنبال روشن کردن دنیای تاریک می‌آید و آتش برای پختن هر ناپخته‌ای بر درختان وجود دارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که جهان از گرما و نور خورشید جوان و پرطراوت شود، درختان میوه‌های خود را نمایان می‌سازند.

هوش مصنوعی: درختان گل‌ها را به صورت زیبایی به نمایش می‌گذارند و از خاک، شگفتی‌های رنگارنگی به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: چمن رنگی همانند زر می‌شود و بوی هوا همچون عطر عطار می‌گردد.

هوش مصنوعی: در صبحگاهان، دستان زن باغ به زیبایی، به درخت سرو می‌رسد و آواز غزل یار را می‌سراید.

هوش مصنوعی: وقتی که به تماشای معشوق می‌رویم، انگار از بالا و از درون خانه‌ی خود حرکت کرده و به باغی پر از گل می‌رویم.

هوش مصنوعی: بلبل از دل راوی سرشار از احساس می‌شود و اشعار رودکی را درباره‌ی شخصیت‌های نیکو و بافضیلت می‌خواند.

هوش مصنوعی: راز نه این است که بدی را مانند نظامی در مقام نظام الدین شعر بخوانند.

هوش مصنوعی: اگر مقام و منزلتی که نظام الملک به دست آورده، دوباره از خدمت او ارزش پیدا کند، این نشان‌دهنده این نیست که او از خدمت خود شرمنده خواهد شد.

هوش مصنوعی: مستوفی ملک منطقه شرقی، محمد فرزند علی، که فرزند آن بزرگ مرد نیکوکار است.

هوش مصنوعی: تو به جایی می روی که فرمانروایان با سخن خود به ستایش او می پردازند و در آنجا، طرز فکر و گفتار او را نمی توان نادیده گرفت.

هوش مصنوعی: شخصی در مقام و مسئولیت خود به گونه‌ای عمل می‌کند که دیگران به او احترام بگذارند و به سوی او بیایند، همان‌طور که قلم به سمت نوشتن می‌رود. او به خاطر دانش و هنرش، افراد اهل قلم را به خود جذب می‌کند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف جایگاهی بس بلند می‌پردازد که فقط مشاهیر و بزرگان قلمی توانایی دستیابی به آن را دارند. چنین جایگاهی برتری و شایستگی خاصی دارد و به نظر می‌رسد که افراد معمولی نمی‌توانند به آن دست یابند. در واقع، اشاره به فضیلت و ارزش افرادی دارد که در قلمرو فرهنگ و ادبیات برجسته هستند و می‌توانند تأثیر زیادی بر جامعه بگذارند.

هوش مصنوعی: هر فردی که شایستگی و لیاقت کسی را نادیده بگیرد، در نهایت به عواقب آن دچار خواهد شد و از رفتار آن شخص آسیب خواهد دید.

هوش مصنوعی: محبت و سخاوت او به تمام مخلوق می‌رسد، چه بزرگ باشند و چه کوچک.

هوش مصنوعی: ای کسی که کم انتظار کمک هستی، اما خیلی مهربان به دیگران، بدان که اگر بخواهی مهربانی کنی، نباید از کسی توقعی داشته باشی.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی نشان‌های وجودت در دنیا باقی بماند، باید خودت را در این جهان حفظ کنی و زنده بمانی.

هوش مصنوعی: در این فصل خوشایند بهار، زیبایی دلربایی از دل خاک سر برمی‌آورد.

هوش مصنوعی: با معشوقی که شادابی و خوشی را به ارمغان می‌آورد، همراه هستم و از خستگی و رزیت چشم بدخواهان می‌کاهیم.

هوش مصنوعی: در حالتی نویدبخش، قدرت قرارداد عشق چنان نمایان می‌شود که مانند پرنده‌ای طلایی با نوکی سیاه و جذاب است.

هوش مصنوعی: وقتی که پرنده‌ای خوشبخت با منقار خود حرکت کند، فراوانی روزی‌ها به سمت من می‌آید و به خاطر درخواست و زحمت من است.

هوش مصنوعی: سال نو آغاز شده و با خوشبختی، پادشاه غرب تا سال آینده در دل و جان مردم بذر شادی و سرور می‌کارد.

هوش مصنوعی: به جایی برو که برایت شادی و نشاط به ارمغان بیاورد و هر وقت که بخواهی، احساسی شبیه طلوع خورشید داشته باش.

هوش مصنوعی: در پرتو چهره معشوق، چشم دوخته و می‌گوید که خورشید به برج حمل وارد شده، مانند چهره معشوق است.

هوش مصنوعی: اگر یک سوزن دعاگو و پیر برای تو باشد، طبع تو مانند دریای عدن پر از لؤلؤ و زیبایی خواهد شد.

هوش مصنوعی: در ستایش تو نباید به گونه‌ای زندگی کرد که تمام عمر در درد و رنج بگذرد.

هوش مصنوعی: این بیت به ما می‌گوید که ای کاش نامه عمر تو تحت تأثیر انقراض و فنا قرار نگیرد. تا زمانی که دنیا از بین نرفته، زندگی تو نیز پایان نپذیرد، چرا که مانند یک طومار که باز می‌شود و مرود به داستان زندگی است، نباید به زودی جمع شود و به پایان برسد.