هوش مصنوعی: ای آسمان، تو که اگرچه تاجی بر سر داری، اما هیچ کار نیکی از تو نصیب ما نشده است.

هوش مصنوعی: بخت خوب تو مانند کودکی است که با کمال شوق و اشتیاق به پای تو آمده و از تو خواسته دریافت می‌کند.

هوش مصنوعی: دل آتش‌گرفته، در درون تنور غم به مانند خاکستر در هم کوبیده شده است.

هوش مصنوعی: چهره دوستان تو مانند گل زیباست و شیرینی آن بیشتر از گلاب و عطر دل‌انگیز است.

هوش مصنوعی: چشم حسود تو به قدری زشت است که مانند بخاری در آینه، تصویر را خراب می‌کند.

هوش مصنوعی: خداوند بخشش و نعمت‌های خود را از طریق تو به بندگانش ارزانی داشته است. بنده‌ای که در مشکلات و سختی‌ها قرار دارد، می‌تواند با توکل به تو و امیدوار بودن به رحمت تو، از بند رنج‌ها رها شود.

هوش مصنوعی: هر آرزویی که در دل داری به زودی به تو خواهد رسید، مانند اینکه کوزه به دست سازنده‌اش می‌رسد.

هوش مصنوعی: آن شخصی که به دشمن تو آسیب رسانده، در حالی رسیده که از گرسنگی و تنگدستی رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: من شاعری هستم که عشق در شعرهایم بدون حاشیه‌سازی و جنجال بیان شده است.

هوش مصنوعی: من می‌گویم که من در واقع فرزند حلال هستم و طبیعت من وابسته به هیچ چیز و هیچ کس نیست.

هوش مصنوعی: شعرای کم آرزو و بی‌ارزش از دروازه‌های مصر تا اندازه‌های زندگی و خوشی‌ها وجود دارند.

هوش مصنوعی: من از تمام شاعران سخنورتر هستم و همه شاعران در مقام و جایگاه شاعری به من تکیه می‌کنند.

هوش مصنوعی: در روم و خلخ و قیجاج، شاعری مانند من که به جد و شوخی اشعار می‌سراید، پیدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: من به قدر و ارزش خودم در نزد خداوند آگاه نیستم، اما دنیا به نیکی این ارزش را نمی‌شناسد.

هوش مصنوعی: تا خارهای تیز را از گل زیبای بید جدا کند و تفاوت آنان را با درخت کاج نشان دهد.

هوش مصنوعی: غیر از لطف و مهربانی خدا هیچ چیز دیگری نمی‌تواند درمان و راه حلی برای درد فقر من باشد.

هوش مصنوعی: ای دوست، اگر در بخشندگی و سخن گفتن مهارت داری، از تو می‌خواهم که به معن و حسان، دو شخصیت برجسته، توجه کنی و از آنها بهره‌برداری کنی.

هوش مصنوعی: من با بخشش و بزرگواری خود، هرگز اجازه نمی‌دهم کسی به خاطر من به دیگری نیازمند شود.