هوش مصنوعی: وقتی دل من احساسات قدرتمندی را تجربه کرد، فرمانروایی بر آن حاکم شد و گروهی از افکار و احساسات به سوی قلب من آمدند.

هوش مصنوعی: من در میدان نادانی خود، لشکری از سفاهت و بی‌عقلی را به نمایش گذاشتم و دیوانگی‌ام در برابر من ایستاده و خود را به رخ می‌کشد.

هوش مصنوعی: دیو سیاه در کمین است تا مانند گلیم خودم، لباس دل من را نیز تیره و تار کند.

هوش مصنوعی: در برابر من جمعیتی از گناهان خود را به نمایش گذاشتند، حالا نمی‌دانم به کدام یک از آنها بیشتر و دقیق‌تر نگاه کنم.

هوش مصنوعی: آن گروه افرادی که می‌بینم، با زیبایی خود نظر من را جلب می‌کنند و به گونه‌ای می‌سازند که مانند دانه‌ای برای فریب و شکار دیگران به چشم می‌آیند.

هوش مصنوعی: رنگ و روی من تحت تأثیر دیو قرار گرفته و در دام او افتاده‌ام. از آنجا که به سمت دیو می‌روم، روح و کردارم از آنچه باید بهتر باشد، بیشتر آسیب دیده است.

هوش مصنوعی: در طول عمرم، هیچ وقت احساس نکردم که بی‌گناه باشم؛ انگار برایم گناهی که وجود دارد، همیشه در دسترس بود و بی‌گناهی هرگز تجربه نکردم.

هوش مصنوعی: هر نوع گناهی که از من سر زده، مانند گیاهی است که از زمین نمدار و آبیاری نشده روییده باشد.

هوش مصنوعی: اگر امروز کسی به کارهای من اعتنا نمی‌کند، فردا در روز قیامت، اعضای بدنم بر اعمال من شهادت خواهند داد.

هوش مصنوعی: ای جسمی که به خاطر خواسته‌های دل به سلطنت رسیده‌ای، بدان که تو نیز بندۀ کسی هستی که خداوند، پادشاه واقعی است.

هوش مصنوعی: با چشم عقل به قدرت خداوند نگاه کن و در این قدرت، عجز و ناتوانی خود را ببین.

هوش مصنوعی: این شعر به فردی توصیه می‌کند که ارتفاع و دوگانگی را رها کند و تلاش کند به یکتایی و حقیقت درونی خود برسد. به او هشدار داده می‌شود که نباید شبیه دیو یا موجودات مضر شود، زیرا این ممکن است او را از زندگی واقعی و معنوی دور کند. در واقع، پیامی از وحدت و تمرکز بر خود و هدف‌های بالاست.

هوش مصنوعی: زمان گذشت و در پیری موهای سیاهت به رنگ سپید درآمد. بنابراین، یارانی با چهره‌های روشن و موی تیره را نطلب.

هوش مصنوعی: از این به بعد دیگر در شعر غزل از وصف و مدح نپرداز، زیرا در این کار به دام می‌افتی و خود را به سختی می‌کشانی.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال مقام و احترام هستی، از گناه کردن بپرهیز و از خداوند درخواست عزت و جایگاه کن.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای هم از یاد نبر که زندگی‌ات مانند یک لحظه می‌گذرد و هیچ‌کسی نمی‌داند که چه زمانی به پایان می‌رسد. پس باید از عمر خود به بهترین شکل بهره‌برداری کنی و در آن حسرت یا پشیمانی نداشته باشی و از ناراحتی و غم دور بمانی.

هوش مصنوعی: اگر دو چهره تو آتش و دود برانگیزد، اگر از چشمانم اشکی نبارد، چه فایده دارد؟

هوش مصنوعی: اگر از عذاب آتش می‌ترسی، به توبه پناه ببر و سایه درخت طوبی را به عنوان پناهگاه خود در نظر بگیر.

هوش مصنوعی: ای سوزن، اگر بدنی محکم و سخت مانند کوه آهن داری، باید در دل خود مانند سوزن از غم‌ها بکاهی و رنج‌ها را کم کنی.

هوش مصنوعی: به دنبال دیدی وسیع و عمیق از جهان باش، اما گاهی هم باید به جزئیات کوچک و جزئی توجه کنی، زیرا این جزئیات می‌توانند ارزشمند باشند.

هوش مصنوعی: هیچ گناهی از تو سر نمی‌زند، مانند این که از کوه چیزی کم نمی‌شود و هیچ طاعتی نیز نمی‌تواند از تو بیشتر از کاه باشد.

هوش مصنوعی: از افراد آتشین جهنم هستی و می‌خواهی تا زمانی که نسیم شمال از راه برسد، به نزد تو بیایند.

هوش مصنوعی: اگر نافرمانی کنی و خود را در جای کسانی قرار دهی که اطاعت می‌کنند، این نشان از آرزو و طمع زیادی برای رسیدن به چیزهایی بزرگ است که در ذهن داری.

هوش مصنوعی: با توبه و بازگشت به سوی خدا آشنا شو و از گناهان و عذاب‌های آن دوری کن تا بتوانی در دریای رحمت خداوند غوطه‌ور شوی و از آغوش او بهره‌مند گردی.

هوش مصنوعی: با چهره‌ای درخشان و زیبا مانند طلا و با اشکی که مانند مروارید می‌درخشد، بدن خود را شبیه نقره و سرب در میان کاه قرار بده.

هوش مصنوعی: نگاه کن که ایمان و دینت را حفظ کنی، چون در برابر بدی‌ها، خدا تو را زیر نظر دارد. اگر دینی داشتی، آن را حفظ کن و به آن توجه کن.

هوش مصنوعی: ای توانایی که تقدیر تو را بر همه چیز حاکم ساخته، چشمان سبز و روشنی بخش خورشید و ماه همگی تحت اراده تو می‌چرخند.

هوش مصنوعی: من تنها گنهکاری هستم، اما گناهکاران زیادی هستند که همگی به نعمت و بخشش تو نیاز دارند، در هر سال و ماه.

هوش مصنوعی: از روی بی نیازی خودت، به من که تنها گناهکارم، لطف و بخشش کن و بر همه گناهکاران نیز رحم آور.

هوش مصنوعی: تو خود کافی هستی و نیازهای ما را نیز تنها تو برآورده می‌کنی، نه به امید کفایت خود و نه به قضا و قدر.

هوش مصنوعی: همه نیازها و خواسته‌ها را برآورده کن و به فضل و رحمت خود ما را از قضا و قدر دور مکن.

هوش مصنوعی: از ما سلام و درود را به پیامبر برسان و ما را از خواب غفلت بیدار کن تا روزی به آگاهی برسیم.

هوش مصنوعی: ای کاش ایمان و استحکام دین و اسلام ما را از ما جدا نکنی، چرا که جدایی به معنای مرگ است.

هوش مصنوعی: بر ما لباس خاکی پوشیده شده است، مانند جیب کلیم. تا ما هم بتوانیم همچون کف کلیم، از این لباس خاکی برآییم و به مرتبت بالا دست یابیم.

هوش مصنوعی: ای راوی این شعر، آن را بخوان و من را به چیزی بهتر از دیدن آن، آگاه کن.