هوش مصنوعی: آیا جدایی تو دردی است که با رسیدن به تو شفا نمی‌یابد؟ پس در راه وصالت، جدایی را مثل نگهبان رهایش نکن.

هوش مصنوعی: دوری از چهره تو دردی را بر دل من ایجاد کرده است که تنها با رسیدن به تو درست می‌شود و درمانش فقط در وصال توست.

هوش مصنوعی: من از وصل تو دور شده‌ام و جدایی‌ام باعث شده که ارتباطمان به طرز عجیبی تغییر کند؛ این پیوند و این دوری به هم تبدیل شده‌اند.

هوش مصنوعی: فراق و وصال تو به هم آمیخته‌اند، اما جدایی و وصال من در جستجوی توست، چرا که این جدایی به سوی تو نشانه‌ای درست دارد.

هوش مصنوعی: تو از من دوری و در عین حال غم‌هایت به من نزدیکند. تو بدون من شاد زندگی می‌کنی و من بدون تو با غم و اندوه روبرو هستم.

هوش مصنوعی: از دوری لب‌های شیرین و زیبایت، به شدت دچار درد و رنج شده‌ام و جانم در حال گرفتن است.

هوش مصنوعی: وقتی که اشکم را در آب چشمانم می‌ریزم، چگونه می‌تواند آبی به زیبایی مرجان باشد؟

هوش مصنوعی: من خوشحالم که چهره‌ات را می‌بینم و در کنار آن، به ستایش و تعریف از دیگران در مهمانی دهقان پرداخته‌ام.

هوش مصنوعی: صفات خوب مانند نیکوکاری، بخشندگی و فضل، در وجود و رفتار انسان‌ها مانند زعفران، خود را نشان می‌دهند و به وضوح قابل مشاهده‌اند.

هوش مصنوعی: شخصیت و رفتار احمد بن علی به قدری ستودنی و نیکوست که او را می‌توان به علی تشبیه کرد، زیرا سیرت و منش او با سیرت احمد هماهنگ و هم‌راستا است.

هوش مصنوعی: در مورد ویژگی‌ها و صفات انسانی، همه دنیا به نوعی ادعای انسانی بودن دارند، اما تو باید دلیل و دلیل قاطع برای این ادعا داشته باشی.

هوش مصنوعی: او همچون خدای جهان به نظر می‌آید که از هیچ به وجود آمده و مردمی را در کنار سایر مردم در جهان قرار داده است.

هوش مصنوعی: انسان هیچیک از انواع بخشش، نیکی و هنر را نمی‌تواند بدون ستایش و زیبایی به دست آورد.

هوش مصنوعی: با تمام وجود، او تنها یک بار ظهور کرده و هرگز در مدت زمان‌های بسیار طولانی، مانند ستاره‌ها و زمین و آسمان، تجلی نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که او (اگر چه در کلیات به یک شخصیت خاص اشاره دارد) مانند یک مروارید گرانبها، از همه چیز برتر و ارزشمندتر است. بقیه‌ی چیزها مانند اشیاء بی‌ارزش و کم‌اهمیت به نظر می‌رسند و او در میان آنها مانند جواهر نایابی می‌درخشد. هرچه دقت کنیم، متوجه خواهیم شد که او به عنوان یک موجود برجسته و استثنایی در مقابل سایر موجودات، درخشندگی و ارزش خاصی دارد.

هوش مصنوعی: او همچون خورشید است که در آسمان مقام و ارزش دارد و بدون هیچ سایه‌ای از کسوف و افول، همیشه در اوج و بدون کم و کاست می‌تابد.

هوش مصنوعی: آواز و صدای تو در سرزمین قدرت و خطر همچون خرد و عقل است، و شخصیت تو در وجودت نشان‌دهنده فضل و هنر است.

هوش مصنوعی: به سادگی می‌توان گفت که هیچ موجودی در این جهان نظیر او آفریده نشده و هیچ دوره‌ای به اندازه دوران او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: کنترل و هدایت این اسب نیکو به دست اوست و نشانه‌ی شانس و بخت او در دل آسمان نمایان است.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم به طور کامل دربارهٔ ستایش او صحبت کنم، اگرچه اگر به شاعری مشغول باشم، شاید بتوانم چیزی از او بگویم.

هوش مصنوعی: من با یک زبان نمی‌توانم به خواسته‌ام برسم، حتی اگر هزار زبان هم داشته باشم و آن را ابراز کنم.

هوش مصنوعی: برای ستایش کسی که نابینا است، تمام چیزهایی را که دارم می‌گیرم، زیرا او از هر ستایش دیگری بسیار بهتر است و ارزشش صدها بار بیشتر است.

هوش مصنوعی: شعر من به قدری زیباست که به وصف و ستایش مجلس او می‌پردازد، همان‌طور که حسان در مورد محمد مختار سخن گفته است.

هوش مصنوعی: ای کسی که به کاشان می‌روی، لطفاً مدح و ستایش مرا به کسی برسان که در آنجا باشد و خداوند من است.

هوش مصنوعی: زمین را ببوس و ابتدا یک خدمت از طرف من به او بکن و بگو این شعر را بخواند.

هوش مصنوعی: بگو که آرزوی خدمت به تو مرا به شدت نحیف و ناتوان کرده است، مانند سوزنی که کوچک و ضعیف شده است.

هوش مصنوعی: بگو که ای بهترین و برجسته‌ترین فرد در این زمان، شادی و نشاط خدمت به تو در دل‌ها روز به روز بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر شما تعهد کنید که به او کمک کنید، او هم به خدمت شما خواهد آمد؛ این بستگی به اشاره شما دارد و اینکه چگونه از او می‌خواهید که دستورات شما را دنبال کند.

هوش مصنوعی: در این جهان، هیچ چیز ثابت و همیشگی نیست و همه چیز در حال تغییر و حرکت است. زمین و آسمان به یک نسبت در حال فعالیت و تغییر هستند.

هوش مصنوعی: دشمنان تو باید در حقارت و ذلت بمانند، همان‌طور که زمین، مانند یک چرخ، به دور خود می‌چرخد و سرگردان است.