هوش مصنوعی: ای نگین چشم من، من همه چیزم را فدای زیبایی و نگاه دلربای تو می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای پهلوان با حسن، مهارتت را به کار بگیر، چرا که او از حد خود فراتر رفته و درخواست کمک تو را دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که پرده را کنار زدی و بر بام قصر ظاهر شدی، ماه از زیبایی چهره‌ات شرمنده شد و مانند تو محجوب گردید.

هوش مصنوعی: دل به سرعت به جایی از تو پناه برد که در آن ایمنی و آرامش دارد، پس مراقب باش که چطور از او نگهداری می‌کنی.

هوش مصنوعی: ای دل، ساکت باش که ناله‌هایت آسمانیان را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: چشم من به خاطر حال بد قلبم اشک می‌ریزد و دل می‌گوید که چه‌کار کنم که این وضعیت ناشی از گناه توست.

هوش مصنوعی: ای صوفی، چرا جان خود را پنهان می‌کنی؟ در حالی که شعرت که جان را به آتش می‌کشاند، شاهدی بر وجود توست.