هوش مصنوعی: ای شاه زیبا، بر من فرد نیازمند که دلعبوس و مرده‌ای دارم، از لب‌های خود به من زندگی و نشاط ببخش.

هوش مصنوعی: چشم من را از خاک پاهایت بیارای و پر از سرمه کن؛ این زمان به آب فرات بده.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی چهره‌ات، رنگ و رویی چون طلا دارم. به چهره‌ام نگاه کن و از لب‌های شیرینم چیزی بگیر.

هوش مصنوعی: دل من در دام موهای تو گرفتار شده و به اسیری در آمده است. مانند آهوی حرم، به کمک نیاز دارد تا نجات یابد.

هوش مصنوعی: به جز یاد دوست، هر چیز دیگری بی‌ارزش است. ای دل، بیایید و همه چیزهای بی‌معنی و بی‌فایده را کنار بگذاریم.

هوش مصنوعی: رقیب تو ارزش و اهمیت تو را درک نکرده است، ای عزیز. او به خاطر جدایی از تو، به شدت در حال سوختن و رنج بردن است.

هوش مصنوعی: در این صبح زیبا، ای ساقی، از آن می خوش رنگی که نوشیده‌ای، با لطف خود به من باقیات و یادگاری بده.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به حقیقت خود دست یابی و به آرامش برسی، باید دل را از تعلقات دنیوی جدا کرده و از زادگاهت بگذری.