هوش مصنوعی: ای تو که به عشق معشوقان دچار شده‌ای، قلبم همچون غنچه‌ای پر از خون و درد است که از شوق و آرزو به عشق می‌تپد.

هوش مصنوعی: اگر زبانت را باز نکردی، مانند شکر که در بسته‌ای نگه داشته شده، طعم و زیبایی‌ات در همان لبان لعلین باقی مانده است.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی با بروز گلی زیبا، حجاب را از چهره او برمی‌دارد و در این حال، گل‌ها به خاطر شرم و خجالت، در عرق خود غوطه‌ورند.

هوش مصنوعی: گلاب را با دستان گلگون بگیرید، زیرا فایده‌اش همانند دارو بر روی ورق‌های علوم با حکمت نوشته شده است.

هوش مصنوعی: ای دل، دربارهٔ او و رقیبش نگرانی نداشته باش. مانند پیاز می‌مانی که بی‌مغز و فقط پوسته‌اش باقی مانده است.

هوش مصنوعی: وقتی که او به اوج می‌رسد و بر بامها می‌افتد، همه مردم از شگفتی آنچه که می‌بینند، سخن می‌گویند.

هوش مصنوعی: سخن یک صوفی که دلش آتش گرفته است، بی‌معنا و بی‌حالی نیست. هر کلمه از نوشته‌های او را بخوان، چه بسا در دلش ته‌نشین شده باشد.