هوش مصنوعی: ای جواهری که جان را به زندگی می‌آورید، سرچشمه وجود و حیات از دو چشمت، تمام ذرات جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: نمی‌توان سر یک مو را پیدا کرد، اما دهان تو همچون نطقی شیرین و دل‌چسب، به حل مشکلات پرداخته است.

هوش مصنوعی: به دقت به خال سیاه روی لب او نگاه کن که مانند مگس نشسته و به زیبایی او شیرینی می‌افزاید.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی‌های ظاهری و باطنی خود، به مسکینان عطا کن، زیرا زمانی که زکات خود را به بیرون می‌دهی، مال تو نیز افزایش می‌یابد.

هوش مصنوعی: وقتی با قلم سیاه از عشق و محبت می‌روم و به دیار خاک می‌رسم، در آن روزی که همه حساب و کتاب‌ها روشن می‌شود، من، که ناتوان هستم، نمی‌توانم نجات پیدا کنم.

هوش مصنوعی: هر کسی که از لب‌های دل‌فریب تو نوشید و از محبّتت بهره‌مند شد، مثل خضر (نبی) از خطر مرگ در امان خواهد بود.

هوش مصنوعی: ای صوفی، بیا که بیاییم این خیمه را که از خاک ساخته شده، کنار بگذاریم. ما که دل‌مان در این هرات غمگین است، به دنبال آزادی و راحتی بیشتری هستیم.