هوش مصنوعی: وقتی ماه من با زیبایی‌اش وارد باغ می‌شود، گل‌های غنچه از شوق او به خود می‌پیچند و مانند من لباس خود را پاره می‌کنند.

هوش مصنوعی: بوی عنبر و مشک که از خال زیبای تو برمی‌خیزد، نشان‌دهنده‌ی اصل و نسب تو است. این در حالی است که برخی به خاطر اشتباهات خود، به تیرگی و ننگ پایبند شده‌اند.

هوش مصنوعی: زمانی که در شب زلف معشوق قدم می‌زنی، ای دل دیوانه، بهتر است حاضر و آماده باشی تا در دام عشق و جذابیت او گرفتار نشوی و به درون آن چاه عمیق نیفتی.

هوش مصنوعی: باد بهشت و نعمت‌های آن در نزد من بی‌معناست، زیرا جایگاه محبوبم را بهشت می‌دانم و دل‌تنگی وطن در من جایی دیگر ندارد.

هوش مصنوعی: اگر روز مرگم فرا برسد، بوی خوش خاک زیر پای او، برایم مانند کفن خواهد بود که به تنم می‌پوشند.

هوش مصنوعی: بر لب گل می‌گویم که آن نقطه سیاهی که بر روی گل زیبا نشسته چیست؟ اکنون مگسی بر روی زیبایی نشسته است.

هوش مصنوعی: این صوفی بیچاره آرزو دارد که در دنیا، در کنار گل‌ها و چمن‌ها باشد و با کسی که شبیه خودش است، هم‌نشینی کند، و همچنین از شراب خالص دو پیمانه بنوشد.