هوش مصنوعی: دهان محبوبم مانند چشمه‌ای است که زندگی‌بخش است و من از لبانش مانند شکر طعم لذت می‌برم و آرزوی تجربه آن را دارم.

هوش مصنوعی: در هر جای دنیا که برویم، جز تو کسی را نمی‌شناسم. تمام وجودم برای توست و تنها تو هستی که در دلم جای داری.

هوش مصنوعی: به کجا بروم، به باغ و چمن؟ بی تو که در قلبم درد و غم وجود دارد، برای من گل مانند خار می‌شود.

هوش مصنوعی: در باغ، در کنار گل نایست، زیرا در نظر دیگران تو را بی‌ملاحظه می‌دانم.

هوش مصنوعی: من عاشق و دلسوخته‌ام و جز دیدن معشوقم چیزی برایم مهم نیست. ای واعظ، هر چه نصیحت کنی، برایم بی‌ارزش است و مثل باد هوا به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: این کار مرا به حالت غنوده و مستی کشانده است، انگار سرنوشتم از ابتدا این بوده است. اگر تو چشمان بینایی داری، نباید این حقیقت را انکار کنی.

هوش مصنوعی: مانند یک صوفی، کلاهی بر سر و با لباس خاص به فروش می‌گذارم تا شاید با یک جرعه شراب، به این روش دست یابم به چیزی که می‌خواهم.