هوش مصنوعی: گل تازه من تصمیم دارد به چمن برود و باز می کند روح و دل را که در پی او پرواز کنند.

هوش مصنوعی: من نه به زیبایی آن حلقه گیسو علاقه دارم، بلکه به این فکر می‌کنم که همه انسان‌ها در این دنیا آرزو دارند عمر طولانی داشته باشند.

هوش مصنوعی: هر شب با شمعی که پیش رو دارم، درد و سوز دل خود را با آن در میان می‌گذارم. اما نمی‌توانم مانند روشنایی خود شمع، آن احساس سوز و گداز را به خوبی نمایان کنم.

هوش مصنوعی: دلم نکند جایی غیر از سر کویش آرام بگیرد، مانند شاهینی که فقط به خاطر شکار به نزد شه می‌آید.

هوش مصنوعی: عابدانی که در نماز به سمت محراب می‌روند، به زیبایی چشمان کسی که دو ابرویش مانند قوسی است، جذب می‌شوند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از قید و بندهای خود آزاد نشوی، مانند نی نمی‌توانی به درک رازها و همسویی با دیگران برسید.

هوش مصنوعی: صوفی آرزو دارد که راز دلش را پنهان کند، اما اشک‌های او که به صورت خون می‌ریزد، دائماً او را لو می‌دهد.