هوش مصنوعی: بیا که زمانه‌ی عید رمضان فرارسیده و فصل بهار نیز بر ما سایه افکنده است. این غم‌ها و نگرانی‌های زندگی را با نوشیدن شراب گلناری فراموش کن.

هوش مصنوعی: چون دنیا پر از حوادث است و عمر کوتاه، اگر تو در حال شادی و بی‌خبری نباشی، چرا باید از این حوادث آگاه شوی؟

هوش مصنوعی: جام شراب را در دست بگیر و با آن معشوقه زیبا چه چیز به جا مانده است؛ تو که گرفتار لباس و ظاهر شده‌ای.

هوش مصنوعی: من در مستی و شوق باده‌ای که از لبان او می‌ریزد غرق هستم، ای ساقی، بیا و این پیاله را با زخم دلنشینت پر کن.

هوش مصنوعی: دیروز در خواب لب‌های زیبای تو را دیدم، و خوشبختی من از این است که همچنان بیدارم.

هوش مصنوعی: به برکت عشق تو، به ثروتی رسیدم که از آن خدا را شکر می‌کنم؛ اکنون دارای چهره‌ای زیبا و نگاهی درخشان هستم.

هوش مصنوعی: در روز حادثه، مانند گلی که در زمانی سخت و دشوار، به دامن تو می‌افتد، آن صوفی بی‌چاره هم مثل خاری خواهد بود.