هوش مصنوعی: هر شب من و غم‌هایم تنها رو به دیوار نشسته‌ایم و فقط یک شمع روشن است که دل کسی برای من به اندازه کافی نمی‌سوزد و بر دلم بار نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: در عشق، با ظلم و ستم و بدی رقیبان مواجه می‌شوم و این سه درد را تحمل می‌کنم، ولی چاره‌ای نیست و باید با آن‌ها کنار بیایم.

هوش مصنوعی: در محله‌ای که آرامش و سلامت وجود دارد، عشق به ما فرمان می‌دهد که از مقام و رتبه خود دست برداریم و با دلی گشاده و آزاد، جامی از شراب به دست بگیریم.

هوش مصنوعی: غم‌های تو به این شکل که بر من سایه می‌اندازند، به من می‌گویند که باید به تو نزدیک شوم و در نهایت به سرانجام کار برسم.

هوش مصنوعی: شور و هیجان زیادی به دور قمر وجود دارد و زیبایی خاص تو، که زلف‌های سیاه و دلربایت هستند، سبب به وجود آمدن مشکلات و فتنه‌ها در جهان شده است.

هوش مصنوعی: من در برابر تو سر تعظیم فرود می‌آورم و امیدوارم در پایان کار، اگر بخت و اقبال به من کمک کند، دستم را به تو برساند.

هوش مصنوعی: ای صوفی، چه فایده‌ای دارد که شب‌ها از دوری او نالنده‌ای، وقتی که تقدیرت در خواب غفلت است و چشمت بیدار نیست؟