هوش مصنوعی: ای دل، اگر امروز از خود دوری و خود را فراموش کنی، همیشه زنده خواهی ماند و احساسی نو تجربه خواهی کرد، به شرطی که عشق من را بپذیری.

هوش مصنوعی: من امروز میل دارم که در جایی شبیه خمير بشینم. اگر در حسرت آن بمیرم، چه می‌شود؟

هوش مصنوعی: اگر امروز در محفل خوشی و شادی قرار بگیری، مواظب باش که از فراوانی نعمت‌ها و لذت‌ها به جایی نرسی که همه چیز را بدون فکر و حساب بخوری و از اندازه بگذری.

هوش مصنوعی: امروز باید معده‌ام پر باشد، فرقی نمی‌کند که نان جو، خمیر یا نان‌های دیگر بخورم.

هوش مصنوعی: اگر انگور بی‌دانه باشی، در فصلش هم دلیل برای فخر و زیبایی نخواهی داشت. اما وقتی به مقام و جایگاهی می‌رسی، آن موقع خود را به رخ می‌کشی.

هوش مصنوعی: ای شوش، برای دل حاضر و آماده باش، هرچند که به خون جگر خود سیراب شده‌ای و پرورش یافته‌ات از شیر بوده است.

هوش مصنوعی: کودک من به من گفت که چون بزرگترها را ملامت می‌کنی، به یاد داشته باش که خودت هم کوچک هستی و نباید عیب کسانی که بزرگ‌تر از تو هستند را بگویی.

هوش مصنوعی: در نهایت از زندگی نعمت‌ها و بهره‌ها دست بکش و به خاطر فقر و کمبودها دل خود را ناامید نکن.