هوش مصنوعی: یادت هست که چقدر نازک و حساس بودم مانند برگ گل نسرین؟ اما حالا در دل من تنهایی و غم تو موج می‌زند.

هوش مصنوعی: نان که مانند دل‌سوزی یار در این سفره کم است، ای عزیزان باارزش، با آرامش نوش جان کنید.

هوش مصنوعی: گوشت را سریع جدا کن، همانطور که دل از دشمن می‌بُرند. اگر بدخواهی را خسته کنی، او را با ضربه‌ای شکسته می‌سازند.

هوش مصنوعی: شوربا که گرم است، مانند دل‌های عاشقان است و نباید خود را به دیدن رقیبانش دچار سردرگمی کند.

هوش مصنوعی: صحن، مثل دل من، لرزان و بی‌ثبات است اما طعمش شیرین است، مانند لب‌های قرمز و زیبای معشوقه‌ام که سریع و چابک است.

هوش مصنوعی: وقتی گروهی از خوراک‌ها در میدان صف می‌کشند، از هر طرف به آن‌ها مثل سوارکاران چابک حمله می‌شود.

هوش مصنوعی: دل من که همیشه نگران کمبود نان است، به طور مداوم در تکاپو و نگرانی است.

هوش مصنوعی: وقتی در کنار صوفی نشسته‌ای و هم‌کاسه‌اش هستی، به قدری از کینه‌اش اشک می‌ریزی که صدای آن به گوش می‌رسد.