هوش مصنوعی: حالم به حدی ناخوش است که تنها به خاطر عشق آن معشوق به سر می‌برم و در این عاشقی، چیزی جز درد و رنج نصیبم نشده است.

هوش مصنوعی: آیا آن شخص که به او آسیب می‌گویند، می‌تواند سهمی به من بیچاره بدهد؟

هوش مصنوعی: رنج گرسنگی وجود دارد و این درد را تنها با روغن و حلیم می‌توان تسکین داد. برای درمان آن به سراغ پزشک نمی‌روم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌توانست با خوردن نان و شیرینی و عسل سیر شود؛ این موضوعی غیرممکن و داستانی عجیب به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: محبوب من به مانند گرده نان است و در این لحظه می‌دانی چه لذتی دارد که او را در آغوش بگیرم یا در جیبم داشته باشم.

هوش مصنوعی: دل در دام حلقه زنجیر لب تو گرفتار است، مبادا کسی در این دو جهان به یاد آن غریب بیفتد.

هوش مصنوعی: همیشه به یاد شکم پر از غذا، ای خدا، دعای دل‌های خسته را مستجاب کن.

هوش مصنوعی: در آن زمان که صوفی به مکتب رفت، با ادب و فرهنگی عمل می‌کرد و سپاسگزاری را به زبان می‌آورد.