گنجور

بخش ۱۲

دانی مراست از لب دلدار آرزو
ای بخت چاره ساز کرم کن بیار زو
در جواب او
چشم مرا به طلعت نان است آرزو
ای مطبخی به لطف کرم کن بیار زو
برداشتی چو خوان صبا هم به شب زپیش
زنهار ای عزیز چنین برمدار زو
موجود شد چو نان و عسل ای عزیز من
آب خنک اگر نبود از خم آر زو
در دین لوت خواره غدد هست لایجوز
بر ساز سفره را تو ز نان بیشمار زو
از شوق سیب دل شده بیمار، گفتمش
باشد ترا امید بهی از انار زو
دل در بلای قامت زناج مبتلاست
یارب مباد آنکه شود رستگار زو
صوفی دعای اهل کرم گوی روز و شب
وز بهر شکر اطعمه دستی برآر زو

اطلاعات

وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

دانی مراست از لب دلدار آرزو
ای بخت چاره ساز کرم کن بیار زو
هوش مصنوعی: آیا می‌دانی که آرزوی من از لب عشق محبوبم چیست؟ ای بخت، لطفی کن و مرا از او برسان.
چشم مرا به طلعت نان است آرزو
ای مطبخی به لطف کرم کن بیار زو
هوش مصنوعی: چشمان من منتظر دیدن زیبایی نان است، ای آشپز، با لطف و مهربانی‌ات، لطفاً آن را بیاور.
برداشتی چو خوان صبا هم به شب زپیش
زنهار ای عزیز چنین برمدار زو
هوش مصنوعی: اگر صبحی زیبا و خوش را مانند سفره‌ای سرشار از نعمت می‌بینی، شب را به یاد داشته باش و مراقب باش که احساسات خود را بر مبنای آنچه در روز تجربه کردی، اداره کنی. مراقب باش که از خوبی‌ها و خوشی‌ها غافل نشوی.
موجود شد چو نان و عسل ای عزیز من
آب خنک اگر نبود از خم آر زو
هوش مصنوعی: عزیزم، وقتی که نان و عسل به وجود می‌آید، اگر آب سرد نباشد، از آن خمره برایم بکش.
در دین لوت خواره غدد هست لایجوز
بر ساز سفره را تو ز نان بیشمار زو
هوش مصنوعی: در دین افرادی که دچار فساد هستند، جمع شدن بر سر سفره‌ای که تنها از نان‌های فراوان پر شده، صحیح نیست.
از شوق سیب دل شده بیمار، گفتمش
باشد ترا امید بهی از انار زو
هوش مصنوعی: از شوق سیب، دل بیمار شده است و گفتم آیا امیدی به بهبودی از انار داری؟
دل در بلای قامت زناج مبتلاست
یارب مباد آنکه شود رستگار زو
هوش مصنوعی: دل به خاطر زیبایی قامت زانی به شدت رنج می‌برد. امیدوارم هرگز به جایی نرسد که از این درد رهایی یابد.
صوفی دعای اهل کرم گوی روز و شب
وز بهر شکر اطعمه دستی برآر زو
هوش مصنوعی: صوفی در هر روز و شب، دعاهای افراد مهربان را به زبان بیاور و به خاطر سپاسگزاری از نعمت‌ها، دستی به سوی آن‌ها بلند کن.