هوش مصنوعی: تنها راه درمان اندوه، نوشیدن شراب خالص است. ای ساقی، امروز با محبت خود مرا کمک کن.

هوش مصنوعی: صبح وقتی که چهره زیبا را در خواب دیدم، از شوق آن امید دل شکیبا، جانم آتش گرفت و قلبم همچون کباب شد.

هوش مصنوعی: صبح زود به این وسعت شیرینی و لطافت، به مراتب بهتر از کوزه‌ای پر از عسل است، که در برابر ذهن سرگردان و مست، کاسه‌ای پر از آب باشد.

هوش مصنوعی: چه خوب است که در دنیا سایه‌بان نانی داشته باشیم که میخ آن از گرز باشد و طنابش از لغانه.

هوش مصنوعی: دل من خیلی خسته و گرسنه است، اما سعی می‌کنم از خوردن پرهیز کنم. بیا و نان داغ و شربت عناب بیاور.

هوش مصنوعی: اگرچه به خانقاه می‌روم، نان و معیشتم تمام نمی‌شود. نگران نباش که اگر به سرعت می‌روم، عیبی ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که دیدی کله‌پزی بر روی آتش مشغول درست کردن نان است، نگذار شرم و حیا جلو سدشان شود، چون در این لحظه متوجه باش که این نان مثل کله قند است و ارزشش را دارد.

هوش مصنوعی: به خودت سختی نده و از دیگران توقع نداشته باش. مثل یک صوفی فقیر که با نان خشک راضی است، باید یاد بگیری که با کمی آب و نان ساده زندگی کنی و قانع باشی.