هوش مصنوعی: جوان دوباره فریاد زد و با لب‌های خشک و چهره‌ای مانند کاه، آهی کشید.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم در این غم دوست، ای خدا، راهی به من نشان بدهی؟

هوش مصنوعی: من قادر به تحمل دوری یار نیستم و هر روز و شب را در انتظار او می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: ای محبوب من، دردی که به حال من بیچاره است نگاه کن و در غم خود، راه نجاتی را به من نشان بده.

هوش مصنوعی: من بدون خورشید و آرامش و قرار هستم، در غم و ناله به خاطر تو زاری می‌کنم.

هوش مصنوعی: من چقدر باید رنج دوری را تحمل کنم؟ کاش یک نگاه محبت‌آمیز به من بیندازی تا دل را آرام کنم.

هوش مصنوعی: دل من غمگین است و در درونم آه و ناله‌ای نهفته دارم. نمی‌دانم اکنون چه کار باید بکنم و چه تدبیری باید اندیشم.

هوش مصنوعی: برای حل مشکل من، ای درویش، اندیشه کن و روش درمان درد دل مرا پیدا کن.

هوش مصنوعی: دل غمزده و لرزانی دارم مانند بیدی که در باد می‌لرزد. ای زیبای من، هرگز من را ناامید نکن.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق تو در دنیا داغ و دلتنگ هستم، ولی لطفاً به ضعف و ناچیزی من توجه نکن.

هوش مصنوعی: از درد دل من، دود به آسمان بلند شد. آه، چه بگویم که دل من از اندوه چه experiences را تجربه کرده است.

هوش مصنوعی: تنها همراه من درد است و هیچ‌کس دیگر کنارم نیست. این بار تمام این رنج را با جانم تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: در حضور رقیب، به من اجازه نمی‌دهی که به وصال تو دست یابم و از این موضوع بسیار ناراحت و غمگینم.

هوش مصنوعی: مرا بر جان خسته‌ام نیازی به منت نیست، فقط یک لقمه از آن سفره وصالت به من بده.

هوش مصنوعی: برای خدا، خدمتگزاری کن و دوباره پیامی از من درویش ببری.

هوش مصنوعی: اگر کسی بر وضعیت من رحم کند، دل آسیب دیده من شاد خواهد شد.