هوش مصنوعی: روزی جوانی بود که حافظ، از حال و روز او و دلش آگاه بود.

هوش مصنوعی: حافظ به ما توصیه می‌کند که از وابستگی به خوبی‌ها و بدی‌های دنیا، چه در روز و چه در شب، فاصله بگیریم و زمان خود را به بهترین شکل مدیریت کنیم.

هوش مصنوعی: او در گوشه‌ای از عالم، دور از همه مردم، به تنهایی نشسته و سکوت و آرامش را انتخاب کرده است.

هوش مصنوعی: در تنهایی، چهره‌اش زرد و گرفته است و از همه جا دلش سرد و بی‌حس شده است.

هوش مصنوعی: درد و تنهایی باعث شده که شب‌ها بی‌خواب بمانم و هیچ همراهی نداشته باشم.

هوش مصنوعی: عافیت و خوشبختی او در زندگی باعث شد که همه، اعم از خاص و عام، به حسرت او نگاه کنند و به حال او غبطه بخورند.

هوش مصنوعی: تو به همه عاشقان طعن زدی و به آنها کنایه زدی، اما نمی‌دانی که قلب‌ها چه سختی‌ها و قربانی‌هایی را تحمل کرده‌اند.

هوش مصنوعی: زیبایی چه کسی است که دل‌ها را به تسخیر درآورد و به واسطه زیبایی‌اش، حقیقتی از دل‌نشینی و لطافت را نمایان کند؟

هوش مصنوعی: بسیاری ادعا می‌کنند که پاک و بی‌گناه هستند، ولی از وضعیت تقدیر و سرنوشت خود غافلند.

هوش مصنوعی: یک جوان زیبا با قد بلند و چهره‌ای چون لاله، در نزدیکی همسایه زندگی می‌کرد.

هوش مصنوعی: عشقم را که با زیبایی و جذابیت خود جان مرا به وجد می‌آورد، دیدن او سبب طول عمر و زندگی من است.

هوش مصنوعی: ابروهای او به قدری زیباست که ماه نو از خجلت در برابرش سر به زیر برده و خورشید هم از تابش چهره‌اش شرم می‌کند.

هوش مصنوعی: موهای او به شکلی حلقه‌دار است که مانند کمند دل‌های غمگین را به اسارت گرفته است.

هوش مصنوعی: چشم‌های نرگس او مانند دو بلا و یا مصیبت سیاه باعث نابودی و بدبختی تمام مردم دنیا شده است.

هوش مصنوعی: لبان سرخ او مانند لعل هستند و شراب میخانه‌ها را به یاد می‌آورند، در حالی که چهره‌اش راه‌حلی برای تمام بی‌چاره‌ها است.

هوش مصنوعی: لبان زیبا و پرمهر او مانند گوهری درخشان هستند که جان عاشقان را زنده می‌کنند.

هوش مصنوعی: قد او به قد سرو در باغ می‌ماند و این زیبایی به حدی است که همه را خجالت‌زده می‌کند. روی او هم مانند گلی زیباست که حتی جوانان را جذب خود می‌کند.

هوش مصنوعی: آن که زیبایی‌اش باعث می‌شود گل‌ها به او حسادت کنند و از شرم چهره‌اش عرق بریزند.

هوش مصنوعی: وجود او برای من مانند جان در بدنم است؛ اگر این حقیقت بر دوش من باشد، جانم را در خطر می‌اندازد.

هوش مصنوعی: آب زندگی از لبان او جاری است و هیچ دلی نیست که از غم خالی باشد.

هوش مصنوعی: خنده او مانند لذت بخش‌ترین شیرینی‌هاست و چهره‌اش نوری است که چشمان آدمی را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم ویژگی‌های او را در این دنیا بیان کنم، قلم این زمان قادر به توصیف آن نخواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی چهره زیبا و دلنشین او را دیدم، جوانی‌ام به شگفتی و حیرت افتاد.

هوش مصنوعی: قلب جوان به شدت شیفته و مشتاق عشق شده است، همان‌طور که پرنده‌ای برای پیدا کردن دانه‌ها به پرواز درمی‌آید.

هوش مصنوعی: جوان با حالتی restless و بی‌قرار، نه خواب راحتی دارد و نه خوراکی می‌تواند بخورد. دلش پر از درد و جراحت است و احساس ناخوشایندی دارد.

هوش مصنوعی: شخصی دلی داشت که آن دل او از دست رفته بود، مانند پرنده‌ای که قفسش شکسته و پرواز کرده است.

هوش مصنوعی: زبانم خشک مانده و صورت‌هایم زرد است، چشمانم پر از اشک و دلم پر از درد و رنج است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نیست که بخواهد حال من را بپرسد و غم من باعث شده که زیر فشار و رنج قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: او در طول شب تا سحر اشک می‌ریخت و با لب‌های خشک، چشمانش پر از اشک بود.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر درد و آه دل این فقیر در حال سوختن است و کسی نیست که به او کمک کند.

هوش مصنوعی: بی‌تاب و آشفته شده و در پی این رخداد گیج و سردرگم است.

هوش مصنوعی: وقتی که جان و دلش به خاطر غم عشق معشوق آزار دید، در نهایت دلش بیمار و رنجور شد.

هوش مصنوعی: یک کنیز، آن نگار زیبا را دید که جوانی را می‌نگرد و متوجه شد که او به شدت بی‌تاب و مضطرب شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که بر بالین جوان نشستم، دیدم جوان در حال رفتن است و زندگی‌اش از دست می‌رود.

هوش مصنوعی: این جمله به معنای این است که خدمتکار تحت فشار و سخت‌گیری قرار دارد و از جوان سؤال می‌کند که حال او چگونه است. به نوعی، او از جوان می‌خواهد تا احوالاتش را بیان کند و از چالش‌های زندگی خود سخن بگوید.

هوش مصنوعی: جوان به من گفت که حال دلش بسیار بد است و او می‌خواهد این را فقط با کسی که به او اعتماد دارد در میان بگذارد.

هوش مصنوعی: برو و به خاطر خدا حال دلم را در آنجا که روشن است، اصلاح کن.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات آن معشوق بر دل عارف رحم می‌کند، در حالی که او به شدت دور از آرامش و بی‌قرار است.