صوفی محمد هروی » ده نامه » بخش ۱۷ - آمدن خادمه از بر معشوق

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خادمه از خدمت آن دلنواز</p></div>
<div class="m2"><p>گشت سوی عاشق بیچاره باز</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خنده زنان با دل بس شادمان</p></div>
<div class="m2"><p>آمد و بنشست به پیش جوان</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>گفت بیا غم مخور ای مستمند</p></div>
<div class="m2"><p>مرغ دلت یافت گشادی ز بند</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>من بکنم فکر تو، فرمود یار</p></div>
<div class="m2"><p>صبر کن و ناله مکن زینهار</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>هست مرا ترس زبان رقیب</p></div>
<div class="m2"><p>ورنه ز من یافته بودی نصیب</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>صوفی ازین صبر برآید مراد</p></div>
<div class="m2"><p>کس چو تو بی صبر به عالم مباد</p></div></div>

بخش ۱۸ - نامه ششم

خادمه از خدمت آن دلنواز
گشت سوی عاشق بیچاره باز
خنده زنان با دل بس شادمان
آمد و بنشست به پیش جوان
گفت بیا غم مخور ای مستمند
مرغ دلت یافت گشادی ز بند
من بکنم فکر تو فرمود یار
صبر کن و ناله مکن زینهار
هست مرا ترس زبان رقیب
ورنه ز من یافته بودی نصیب
صوفی ازین صبر برآید مراد
کس چو تو بی صبر به عالم مباد

بخش ۱۶ - خبر بردن خادمه

بخش ۱۷ - آمدن خادمه از بر معشوق

خادمه از خدمت آن دلنواز

گشت سوی عاشق بیچاره باز

خنده زنان با دل بس شادمان

آمد و بنشست به پیش جوان

گفت بیا غم مخور ای مستمند

مرغ دلت یافت گشادی ز بند

من بکنم فکر تو، فرمود یار

صبر کن و ناله مکن زینهار

ورنه ز من یافته بودی نصیب

صوفی ازین صبر برآید مراد

کس چو تو بی صبر به عالم مباد

بخش ۱۷ - آمدن خادمه از بر معشوق

اطلاعات