هوش مصنوعی: زمانی که خادمی غم دل ناخوش او را دید، چیزی گفت و سپس از کنار او رفت.

هوش مصنوعی: وقتی آن دلبر این حرف را شنید، دید که آرزوها و امیدهایش از چهره محبوب قطع شده است.

هوش مصنوعی: صدای ناله او به عرش آسمان رسید و مانند پرنده‌ای trapped در قفس به شدت می‌جنبید.

هوش مصنوعی: هر لحظه درد و اندوه او بیشتر می‌شود و چشمانش از اشک مثل جیحون پر شده است.

هوش مصنوعی: از چهره معشوق ناامید شدم، روزهای تاریک و چشمان روشن من را در بر گرفته است.

هوش مصنوعی: اشک‌ها بر صورت مانند رنگ زعفران جاری است و دل، خسته و مجروح، احساس ناتوانی می‌کند.

هوش مصنوعی: شخصی در حینی که درگیر مشکلات و سردرگمی‌های خود است، به دیوار پشت کرده و به فکر غم یار خود است.

هوش مصنوعی: دل او به خاطر غم‌هایی که دارد، به شدت سوخته و از تمام مردم کناره‌گیری کرده است.

هوش مصنوعی: همه جا زانو زدم و غم‌های فراوانی دارم، سینه‌ام پر از آتش است و دلم برای معشوق تنگ است.

هوش مصنوعی: از درد و آه دلش، همسایه به شدت ناراحت و عذاب دارد، و جدایی از معشوق مانند نیشی بر جانش است.

هوش مصنوعی: دلبر از او بی‌خبر است و او در غیاب او، دلش همچون تنوری گرم و مشتعل است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از این واقعه و ماجرای بزرگ آگاه نیست و تنها افرادی هستند که مثل مگس، در سرما و بی‌هویتی مانده‌اند.

هوش مصنوعی: او مانند نمک در آب ذوب شده است، و آن بت زیبا در حجاب خود پنهان شده است.

هوش مصنوعی: انسانی مانند پرنده‌ای شده که در چنگال کسی گرفتار است و به بالای خانه او خیره شده است.

هوش مصنوعی: در کنار کوچه‌اش، جوانی همه شب تا سحر نشسته و منتظر مانده و بی‌خبر از حال اوست.

هوش مصنوعی: خادمی وارد شد تا ببیند حال تو چگونه است، اما متوجه شد که تو غمگین و در حال گریه‌ای.

هوش مصنوعی: او دوباره به سوی دوستش رفت و گفت آیا چیزی بگویم یا اینکه تقدیر را بپذیرم؟