وفایی شوشتری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یک سر، داری هزار، سودا در وی</p></div>
<div class="m2"><p>یک دل چندین هزار غوغا در وی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چندان شده جا، تنگ در این خانه که نیست</p></div>
<div class="m2"><p>گنجایش لا اِلهَ اِلاّ در وی</p></div></div>

شمارهٔ ۴۰

یک سر داری هزار سودا در وی
یک دل چندین هزار غوغا در وی
چندان شده جا تنگ در این خانه که نیست
گنجایش لا اله الا در وی

هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم درون انسان اشاره دارد که دارای آرزوها و خواسته‌های بسیاری است. سر و دل به شدت پر از افکار و احساسات مختلف است، اما فضای درونی آن فرد به قدری تنگ شده که تنها یک حقیقت بزرگ و معنادار، یعنی «لا اله الا» (جز خدا هسته‌ای از حقیقت وجود ندارد)، در آن جا می‌شود. این بیانگر چالش‌های درونی و جستجوی معنای عمیق‌تر در زندگی است.

شمارهٔ ۳۸

شمارهٔ ۳۹

هوش مصنوعی: تو فقط یک سر داری، اما در دل آن هزاران آرزو و فکر وجود دارد و در قلبت آشفتگی‌ها و هیاهوهای زیادی جریان دارد.

یک سر، داری هزار، سودا در وی

یک دل چندین هزار غوغا در وی

هوش مصنوعی: جای این خانه به قدری کم شده که دیگر جایی برای چیز دیگری جز "لا اله الا الله" باقی نمانده است.

چندان شده جا، تنگ در این خانه که نیست

گنجایش لا اِلهَ اِلاّ در وی

شمارهٔ ۳۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده