وفایی شوشتری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>می نوش که تا، زندهٔ جاوید شوی</p></div>
<div class="m2"><p>در هر دو جهان قبله ی امّید شوی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یک ساغر، اگر خوری «وفایی» به خدا</p></div>
<div class="m2"><p>از سر تا پا تمام توحید شوی</p></div></div>

می نوش که تا زنده جاوید شوی
در هر دو جهان قبله ی امید شوی
یک ساغر اگر خوری وفایی به خدا
از سر تا پا تمام توحید شوی

هوش مصنوعی: این شعر به اهمیت نوشیدن و لذت بردن از زندگی اشاره دارد. شاعر می‌گوید که با نوشیدن، می‌توان به جاودانگی و امید در هر دو جهان دست یافت. همچنین، یک جرعه از این نوشیدنی می‌تواند انسان را به تمام معنا به کمال و توحید برساند.

شمارهٔ ۳۹

شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: نوشیدن می را تجربه کن که از این طریق در زندگی‌ات به جاودانگی دست پیدا کنی و در هر دو جهان، امیدوار و دلگرم شوی.

می نوش که تا، زندهٔ جاوید شوی

در هر دو جهان قبله ی امّید شوی

هوش مصنوعی: اگر یک لیوان بنوشی، به خدا تمام وجودت پر از توحید خواهد شد.

یک ساغر، اگر خوری «وفایی» به خدا

از سر تا پا تمام توحید شوی

شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده