هوش مصنوعی: دوباره دیوانه شدم، زنجیر کجاست؟ من حسین‌اللهی‌ام، پس چرا کسی مرا نادیده می‌گیرد؟

هوش مصنوعی: کیست که به من عیب می‌گیرد و به من تهمت می‌زند؟ بیایید تا ببینید که موانع و زنجیرهایی که مرا محدود می‌کرد، پاره شده است.

هوش مصنوعی: اگر من نمی‌دانم که شاه از کجاست و چه مقام و منزلتی دارد، خدا را می‌پرستم و اگر بدانم که او از حقیقت و نورانیّت جداست، در آن صورت کافر هستم.

هوش مصنوعی: من حسین را عبادت می‌کنم، زیرا همه ویژگی‌های او ابعادی از ذات الهی است.

هوش مصنوعی: زمانی که شهید کربلا به میدان نبرد قدم گذاشت، شور و شکوه او چنان درخشید که همه ملت ایمان را تحت تأثیر قرار داد.

هوش مصنوعی: پرده را از روی خود کنار زد و زیبایی و جلالش را نشان داد و راز «چهره خدا» را آشکار ساخت.

هوش مصنوعی: چشم‌ها به چهره‌ی معشوق دوخته شده و او به میدان آمده است، رازهای الهی و نهان به وضوح و روشنی نمایان شده‌اند.

هوش مصنوعی: دست خداوند به وضوح نمایان شد و همه از هر سو، چه از چپ و چه از راست، آن را مشاهده کردند.

هوش مصنوعی: صدایی بلند شد، آن پادشاه بزرگ عربی گوشه‌ای از اصل و نسب خود را خواند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شخص بیان می‌کند که نام پدرش حیدر است و نسل او به پیامبر خدا می‌رسد که فردی پاک و بزرگوار است.

هوش مصنوعی: من نمایانگر حقیقت هستم و حقیقت همیشه در کنار من است. وجود من مانند شمعی است که ستاره‌ها را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: حسین می‌گوید که من از حسین هستم و حسین از من است، به این معنا که خود را به عظمت و مقام حسین پیوند می‌زند و فخر می‌کند به این نسبت. او تأکید دارد که حسین در واقع برتر از همه است و او نیز از این افتخار برخوردار است.

هوش مصنوعی: از وجود من، جهان به وجود آمده است و نبودن من، نتیجه وجود من است.

هوش مصنوعی: تمام اشیاء و موجودات به وجود من وابسته‌اند، زیرا هر چیزی از وجود من ناشی می‌شود و به نوعی زیرمجموعه‌ی آن است.

هوش مصنوعی: هر آنچه در وجودم هست، به وضوح و آشکار در همه چیز نمایان شده است، ای نادانان.

هوش مصنوعی: قدرت و توانایی شما ناشی از حمایت و کمک من بوده است.

هوش مصنوعی: این همه سلاح و ابزار جنگی که برای کشتن من دارید، ای...

هوش مصنوعی: هر چه آن پادشاه گفت، تاثیری نداشت و او به جنگ با آنها پرداخت.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی با شور و شوق به سمت وفا و loyalty حرکت کرده و در این مسیر خود را به طور کامل نثار آن وفا کرده است، به گونه‌ای که وجود خود را در این مجاز از بین برده و در ادامه‌ی دوستی و صداقت ماندگار شده است.

هوش مصنوعی: سلطان دین، تجلی‌گاه چهره‌ی خدایی است که از هر سمت به تمام موجودات نور می‌افکند.

هوش مصنوعی: چشم خود را از تمام چیزهای غیر از محبتش بسته و فقط به سوی آشنا و محبوب خود نگاه کرده است.

هوش مصنوعی: او از بالای زین بر زمین افتاد، بدنی پاره پاره و غرق در خون.

هوش مصنوعی: الهام می‌آید که ای محبوب، تو خونبهای ما هستی، ای شاه، جان ما در دستان توست.

هوش مصنوعی: پس وقتی به او نزدیک شد، حق او را گرفت، هرچند که عقلش از این موضوع تعجب کرده است.

هوش مصنوعی: درست است، این کار مربوط به عقل نیست، بلکه کار عشق است و مربوط به محبوب عزیز.

هوش مصنوعی: او به محبوبش رسید و به خاطر این پیوند، بسیار به او افتخار کرد.

هوش مصنوعی: عاشق و معشوق به هدفشان رسیدند و زیبایی و مفهوم عشق به خوبی نمایان شد.

هوش مصنوعی: گفت با او که ای خون‌خواه من، رازهایم به واسطه تو نمایان شد.

هوش مصنوعی: زمانی که او در زیبایی معشوق خود غرق شد، از فانی شدن او، خداوند خود را واضح و آشکار نشان داد.

هوش مصنوعی: اگر او در ذات خداوندی نابود نمی‌شد، تا همیشه در این عالم وجود، حرمت و احترامش معلوم نمی‌بود.

هوش مصنوعی: این صحبت به من مربوط نیست، بلکه از اوست. من همانند نی هستم؛ وجود من به او وابسته است.

هوش مصنوعی: اما آن چشم واقعی کجا است که بتواند آنچه را که در پرده‌ها نهفته است ببیند؟

هوش مصنوعی: عشق تو به گونه‌ای عمیق و پنهان است که فقط کسی که به رازهای آن آگاه است، می‌تواند به درستی آن را درک کند.

هوش مصنوعی: «وفایی» تنها کسی است که می‌تواند به رازهای درون پرده‌ها پی ببرد و روح او در میان این پرده‌ها، به صفایی و پاکی دست یافته است.