هوش مصنوعی: ای شهیدی که فراموشت نکنم، حتی اگر تمام هستی‌ام به باد برود.

هوش مصنوعی: اگر داستان غمت از این دنیا بگذرد، در آسمان‌ها هم همچنان صدای ناله و فریادی به گوش خواهد رسید.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به بهشت فقط کافی نبود که شادی بیاورد، اگر کسی با تو به آنجا برود، خوشحال خواهد شد.

هوش مصنوعی: به خاطر ناراحتی و ظلمی که بر من گذشته، این همه فریاد و ناله سر می‌زنم، در حالی که هرگز در عمرم ندیده‌ام کسی تا این حد مورد ظلم قرار گیرد.

هوش مصنوعی: دل به خاطر غم می‌سوزد اما از این سوختن خوشحال است. عشق تو آنقدر قوی است که وقتی به جدایی می‌رسد، از تضادها و مشکلات عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: اگرچه در بهشت زندگی می‌کنم، اما غم و اندوهی که ناشی از آبی نبودن توست از دل من نمی‌رود. حتی اگر تو به سفر بروی، نمی‌توانم تصور کنم که غم و اندوه من برای همیشه از بین برود.

هوش مصنوعی: آب از گلو و حنجره‌ی خشک تو چه سختی و تندی را تجربه کرده است تا بتواند در قیامت از چشمه‌ی فولاد گونه‌ای آبی که غم را برطرف کند، جاری شود.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم کمی از عشق تو را بیان کنم، شور و حال شیرین آن چنان است که تمام دنیا را تحت تأثیر قرار می‌دهد و مانند داستان فرهاد، کارهای بزرگ و شگفت‌انگیزی را به دنبال خواهد داشت.

هوش مصنوعی: تنها با دیدن چهره‌ات می‌توان از غم و ماتم خسته‌کننده‌ام کمی آرامش یابم، وگرنه این اندوه هرگز از یاد نخواهد رفت.

هوش مصنوعی: در روز واپسین همه افراد در دستان تو قرار می‌گیرند، اگرچه با رحمت و آمرزش، همه چیز به خوبی پیش خواهد رفت.