هوش مصنوعی: اگر نوازنده آهنگ جدیدی نواخت، مانند نی که در دل و جانم شعله ای ایجاد می کند، من هم دچار آتش عشق و احساس نمی شدم.

هوش مصنوعی: اگر نی موسیقی نمی‌ساخت و با لعلش هم‌صدا نمی‌شد، به این شکر شیرین هم نمی‌خورد و نمی‌توانست بر آن طعنه بزند.

هوش مصنوعی: لب او مانند قند شیرین و مطبوع نیست، اگر او بر لب نی‌نمی‌زد، هیچ‌کس طعمش را نمی‌چشید.

هوش مصنوعی: اگر هر لحظه صدای دلنشینی نمی‌آمد، این‌قدر سرمست و خراب نمی‌شدم.

هوش مصنوعی: اگر آن شور و شیرینی وجود نداشت، این اندازه شور و هیجان بر من مسلط نمی‌شد.

هوش مصنوعی: دل زار و مملو از غم مانند طلاست، اما اگر آتش (یعنی عشق یا درد) به قلب پنهان و تیره‌اش نفوذ نکند، نمی‌تواند خالص و ناب باشد.

هوش مصنوعی: اگر بوی عشق از من نمی‌آمد، دل من مانند سپند به آتش نمی‌سوخت.

هوش مصنوعی: بله، اگر عشق نبود، سخن من به دل‌ها تأثیری نمی‌گذاشت و مانند سکه‌ای بر روی طلا نمی‌درخشید.

هوش مصنوعی: من عاشق کسی هستم که اگر او وجود نداشت، خداوند هم این چهار دفتر را نمی‌نوشت.

هوش مصنوعی: علی کسی است که اگر قدرت و توانایی او نبود، هیچ‌کس نمی‌توانست این مهمانی بزرگ را در آسمان برپا کند.

هوش مصنوعی: اگر خداوند نمی‌فرموده و خود را ظاهر نمی‌ساخته، هیچ چیزی جز صدای عظیم او، که با «الله اکبر» همراه است، باقی نمی‌ماند.