هوش مصنوعی: در این داستان، نوشتن و بیان احساسات و افکار بسیار سخت و دشوار است، و اگر چنین نبود، من در این زمان به خوبی صحبت می‌کردم و حقایق را بیان می‌کردم.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم سخنی بگویم وقتی که بدون کمک و موفقیت نمی‌توانم حتی یک کلمه را به درستی بیان کنم؟

هوش مصنوعی: انسان باید در ابتدا از در دوستی خداوند فیض و بهره‌مندی طلب کند، زیرا تنها با عنایت اوست که چشم دل روشن و بینا می‌شود.

هوش مصنوعی: اگرچه قلم من به خاطر کینه‌ای که از چرخ روزگار دارم، شکست خورده است، اما نمی‌توانم چاره‌ای برای خود پیدا کنم، جز اینکه از گوهرهای ارزشمند بکاهم.

هوش مصنوعی: رهایی من از این دنیای عجیب و غریب، شبیه به داستان مور و لگن است که جریان آن را مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: دل من از دوری و مشکلات زندگی پر از غم و درد است. من احساس می‌کنم که به خاطر سختی‌هایی که زمانه به من تحمیل کرده، دلم خون است و غم‌های عمیقی را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: او با دقت و زیرکی بسیاری کارها انجام داد و با تلاش و پافشاری خود، به نتایج مهمی رسید.

هوش مصنوعی: بسیاری از چیزها که از دستش رفتند به خاطر حوادث ناگوار، و بسیاری از زیبایی‌ها و ارزش‌ها که او به دست موجودی شرور و منفی سپرد.

هوش مصنوعی: بسیاری از شادمانی‌ها ممکن است همراه با غم و اندوه باشند و بسیاری از لحظات خوشحالی هم می‌توانند با زحمت و مشکلات گره خورده باشند.

هوش مصنوعی: بسیاری از گل‌ها و گیاهان به خاطر تغییر فصل و رسیدن سرمای زمستان پژمرده و خراب شده‌اند. این دگرگونی باعث آسیب به جوانه‌ها و درختان نیز شده است.

هوش مصنوعی: بسیاری از جوانان هستند که به جای آنکه در مراسم عروسی لباس عروسی بپوشند، به ناچار در رخت کفن، در مراسم دفن خود قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: هرگز جوان ناامید و غمگینی مانند شاهزاده آزاد فکر و دل و روح قاسم بن حسن به دنیا نیامده است.

هوش مصنوعی: در دشت ماریه، عروسی برپا شد که صدای ناله و شیون آن هنوز به آسمان می‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی عمّ تاجداررفت، بی‌کسی او را دید، دلش دیگر طاقت نیاورد و نتوانست غم را در خود نگه دارد.

هوش مصنوعی: اجازه گرفت که جانش را فدای راه او کند، اما آن امام زمان به او اجازه نداد.

هوش مصنوعی: بگو، هرچند جانم شایسته نیست، اما همچنان برای فدای تو در این بدن می‌ماند.

هوش مصنوعی: به هر دو پای او افتاد و از روی شوق بوسه‌ای به آنها زد و با عشق به دامن شاه دستش را گرفت.

هوش مصنوعی: با ناله و درخواست و اشک و زاری، حسین اجازه‌ی جنگ را به خاطر حسن گرفت.

هوش مصنوعی: از برجی که به شکل خیمه است، ستاره درخشان سهیل طلوع کرده و به نظر می‌رسد که از سمت یمن آمده است.

هوش مصنوعی: از چادری که در آن استراحت می‌کند به سمت میدان جنگ می‌رود. چهره‌اش مانند ماه کامل درخشان و قامتش مانند سرو استوار و بلند است.

هوش مصنوعی: او کلاهی بر سر گذاشت و از میان موهایش یک زره به تن کرد.

هوش مصنوعی: دشمن با شمشیرش سوزش را به دست گرفت و مانند هلال به خود پیچید و پیرهنش را به شکل کفن درآورد.

هوش مصنوعی: در وسط نبرد، با چهره‌ای مانند ماه جا گرفت و به خاطر زیبایی دلربای او، جهان روشن شد.

هوش مصنوعی: هنگامی که زیبایی و شکوه قلّه‌ی سینا نمایان شد، زمین به مانند ماری تبدیل شد و این منظره باعث حسادت وادی ایمن گردید.

هوش مصنوعی: اگر کلیم (موسی) از خدا خواسته باشد که او را ببیند و جواب آن را نگیرد، هیچ‌کس در آن زمان پاسخ «لن ترانی» را نخواهد یافت.

هوش مصنوعی: شگفت‌زده‌ام که چرا، مردم قبطی در کوفه و شام نور قدرت خداوند را در دل‌هایشان احساس نکردند.

هوش مصنوعی: فرزند حیدر کرّار، با ضربه تند شمشیرش، آتش سوزانی را بر خرمن دشمن افروخت.

هوش مصنوعی: در میدان نبرد، آنقدر جنگجویان شجاع را از پای درآورده و به زمین انداخت که زال، بزرگ‌تر از همه، با تحسین و شگفتی به او گفت: "صد هزار آفرین بر تو!"

هوش مصنوعی: اما وقتی که اراده کند جان خود را فدای کوی حسین کند، چاره‌ای جز کشته شدن ندارد.

هوش مصنوعی: دست خود را به خون آغشته کرد و حنا را به مُدِ نوعروس شهادت بر گردن او قرار داد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم در آن لحظه چه حالتی بود حسین که شاهزاده بر زمین افتاد از اسب.

هوش مصنوعی: خورشید زیبا، به جز سایه‌ی شمشیرها، در خاک ماریه جای امنی نداشت.

هوش مصنوعی: به ناله گفت که به کمک داماد خود بیا، ببین که قاتل من همین‌جا بالای سر من ایستاده است.

هوش مصنوعی: برای جبران خون من و علی اکبر، از روزگار تو، ریشه دشمنی را برکن.

هوش مصنوعی: پس از شهادت دردناک حضرت قاسم، دنیا پر از غم و اندوه شده است و این حس وفا و دلتنگی در همه جا حس می‌شود.