هوش مصنوعی: هر کسی که با فردی خوش‌زبان و دلنشین که به او عشق می‌ورزد، دوست و هم‌صحبت شود، به جز صحبت‌های آن فرد، از هر چیز دیگر سکوت می‌کند و خاموش می‌ماند.

هوش مصنوعی: گوش جان خود را از سخن این و آن بست، تا جایی که از الهام غیبی به رازهای معشوق پی برد.

هوش مصنوعی: در مسیر محبت و دوستی، از شادی و شوق زندگی به فردی جاودانه تبدیل شد. او در لحظه‌ای که به محبوبش فکر می‌کند، از غم و اندوه رهایی می‌یابد و دیگر دغدغه‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: با شوق و شادمانی بسیار، زندگیم را در مسیر عشق سپری کردم و با یک روح امانتی، نوری برای چشمان و دل‌های مردم شدم.

هوش مصنوعی: انسان با عبور از مرحله وجود خود و رهایی از تعلقات دنیوی، به جایگاه حقیقی و مالکیتی دست پیدا می‌کند. او زمانی که از هویت و خودخواهی‌اش فاصله می‌گیرد، به معنای واقعی به محبوب و یار نزدیک‌تر می‌شود و در حریم او جای می‌گیرد.

هوش مصنوعی: عاشق با تمام وجودش به دنبال عشق و محبت است، به طوری که تیر عشق و محبت به قلب او زخم نمی‌زند، بلکه مانند درمانی عمل می‌کند که به او آرامش می‌دهد.

هوش مصنوعی: انسانیت باید در فروتنی و آویختن به زاری نمود پیدا کند و همه می‌دانند که انسان از خاک آفریده شده است.

هوش مصنوعی: از درخت زندگی می‌توان میوه‌ای چون خرما برداشت. کسی که بر عهد و وفاداری پایبند باشد و مردی همچون میثم شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که دارایی‌اش را به دیگران بدهد، نمی‌تواند به مانند حاتم طائی در سخاوت شناخته شود. سخاوت واقعی به عمق نیت و کیفیت بخشش بستگی دارد، نه فقط به مقدار آن.

هوش مصنوعی: هر کسی که سرش را تکان می‌دهد، به معنای رهبری نیست و در واقع، فقط کسانی که ویژگی‌های خاصی دارند می‌توانند به مقام سروری برسند. مانند گربه‌ای که هرگز نمی‌تواند به قدرت و صلابت شیر نزدیک شود.

هوش مصنوعی: نه هرکس که دستش را به سمت آسمان بلند کند، نمی‌تواند مانند ماه بدرخشد. برای این کار باید شخصی مانند احمد باشد که خاص و ممتاز است و قدرتی ویژه دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی نمی‌تواند جانشین بزرگ‌مردان دین شود؛ همان‌طور که نمی‌توان یک ذره را به خورشید تبدیل کرد یا شبنم را به دریا.

هوش مصنوعی: فقط فردی شایسته و لایق می‌تواند به این مقام باارزش دست یابد، و تنها شخصیتی که در جهان به این مرتبه عالی نائل آمده، مسلمان است.