هوش مصنوعی: اگر عباس دست به شمشیر ببرد، به سرعت آتش و خرابی را بر همه جا می‌افکند.

هوش مصنوعی: اگر از تیغ تند و برّنده اش، جرقه ای به وجود بیاید، قادر است به تمام هستی آسیب و آتش بزند.

هوش مصنوعی: تا روز قیامت، کسی از کشته شدن خود مطلع نخواهد شد، مگر اینکه بلا ناگهان بر سر کسی بیفتد که بی‌خبر از آن است.

هوش مصنوعی: به خاطر سرعت و تندی شمشیرش، حتی تا به حال به کلاه‌خود (مغفر) نرسیده است.

هوش مصنوعی: این قطعه به این معناست که آسیب و آسیب‌رسانی به کسی، به شکل دو نیمه کردن او نیز می‌تواند باشد؛ به عبارتی، هر کس که به سر یا کمر کسی ضربه بزند، به نوعی او را به دو نیم تقسیم کرده است و این کار بدون کم و کاست، از خشم نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: همواره با زخم زبانی به قلب دشمنان خود حمله می‌کند، و مانند تیغی تیز به آنان آسیب می‌رساند.

هوش مصنوعی: در روز جنگ و در سرنوشت، فرمانبرداران او هر جا که بخواهد، سرنوشت و تقدیر آنچه مقرر کرده، به اجرا در می‌آورند.

هوش مصنوعی: شخصی که با دقت و مهارت رفتار می‌کند، مانند یک خیاط، به سرنوشت و مرگ رو به رو می‌شود. در این میان، او برای دشمنانش، از آثار فنا و زوال، چادر یا پوشش می‌سازد.

هوش مصنوعی: زندگی به‌سان رنگرزی است که دستی از قدرت برای تغییر و شکل دادن به آن وجود ندارد و در واقع، ما در مسیری پیش می‌رویم که به سوی نیستی می‌انجامد.

هوش مصنوعی: اگر یک شعله از تیغ او به دشمن برسد، تا روز قیامت فریاد و ناله‌اش بلند خواهد بود.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، لطف تو سبب شده که من به ستایش تو بپردازم، وگرنه چگونه ممکن است یک مورچکه بتواند از دریا عبور کند؟

هوش مصنوعی: ما نمی‌توانیم به خوبی تو را توصیف کنیم، اما مانند گنجشکی که با تلاش خود پرواز می‌کند، سعی می‌کنیم با آنچه داریم تو را بشناسیم.

هوش مصنوعی: وقتی برای تو سخن می‌گوید، شاعری به نام «وفایی»، کلامش آنقدر شیرین و دلنشین است که انگار هزار بار به قند و شکر کنایه می‌زند و طعنه می‌زند.

هوش مصنوعی: در زندگی‌ام هیچ وقت سقا را ندیدم و از او خبری نداشتم، اما درد تشنگی به قدری عمیق و سوزناک است که حسش مانند زخم عمیقی بر وجودم می‌زند.