هوش مصنوعی: ای ماه تابان، تو نور بخش وجودم هستی و عشق و محبتت در دلم جا دارد. از همیشه به بندگی و خدمتگزاری تو افتخار می‌کنم و به این موضوع اعتراف دارم.

هوش مصنوعی: تو همان کسی هستی که در آسمان به عنوان ماه بنی هاشم شناخته می‌شوی، یعنی در زیبایی و بزرگی چهره‌ات درخشان هستی و در میان ستاره‌ها با وقار و ارجمندی حضور داری.

هوش مصنوعی: تو مانند آفتاب هجرت، درخشان و تابناک هستی و همچون ماه در سرزمین کنعان جلوه‌گری می‌کنی. دل و جان من در این بازار عشق، منتظر و به دست تو سپرده شده است.

هوش مصنوعی: ای زیبای بی‌نظیر، تو مانند یوسف هستی و دیگر زیبایی‌های دنیا در مقابل رونق زیبایی‌ات، همانند تصویری بر دیوار به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: نمی‌توان تو را همان‌طور که هستی ستود، زیرا عقل در مسیر عشق توانایی درک تو را ندارد.

هوش مصنوعی: سفیر عقل نمی‌تواند به سرزمین عشق راهی پیدا کند، زیرا عشق جایگاهی بلند و مرتفع دارد و مسیر رسیدن به آن بسیار پرپیچ و خم است.

هوش مصنوعی: در اینجا به این نکته اشاره شده است که عشق، به عنوان یک ویژگی برجسته، در میان حاکمان و امیران وجود ندارد و در هیچ دوره‌ای از تاریخ نیز وجود نداشته و نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: به خاطر وفای به حسین، آنقدر با جدیت و سختی تلاش کرده‌ای که دستانت از کار افتاده و نمی‌توانی حتی دست‌هایت را بالا ببری.

هوش مصنوعی: به درگاه تو قسم، جایگاه تو از عرش نیز بلندتر و برتر است، بارها و بارها.

هوش مصنوعی: اساس و پایه‌ی قصر جلال تو به قدری بلند وعالی است که جز خداوند، کسی نمی‌تواند معمار دیگری برای آن باشد.

هوش مصنوعی: ای فرشته، پرنده روح من مانند پرنده‌ای است که برای ستایش و تمجید تو از دریا آب می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی که شایسته‌ی ستایش و تمجید تو نیستم، از روی ناچاری به جای تمجید از تو، به درگاهت از خطاهایم عذرخواهی می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگرچه سخن گفتن درباره‌ی تو برایم ضروری است، اما این مدح به خاطر خودم انجام نمی‌شود و ناگزیر از گفتن آن هستم.

هوش مصنوعی: زبان مانند شعله‌ای تند و آتشین شده است، به طوری که در پی بازگشت به یک معنای تازه، دوباره به جوش و خروش درآمده است.