هوش مصنوعی: ای سرچشمه جوانمردی و ای جایگاه بزرگی و سخاوت، سلام خدا همیشه بر تو باد.

هوش مصنوعی: به اندازه رحمت خدا، هر لحظه سلامی بر درگاه قدس تو می‌فرستم، ای رهبر ملت‌ها.

هوش مصنوعی: یا نور زیبایی‌ات به من بتابد یا این‌که وجودم را نابود کن.

هوش مصنوعی: آیا من به راستی به ریسمان تو چنگ زده‌ام یا نه، آیا من به دامن کرامت تو پناه آورده‌ام؟

هوش مصنوعی: آیا من به خاطر تو از راه دور نیامدم و در هر قدم درد سفر را نکشیدم؟

هوش مصنوعی: آیا من عمری را صرف عشق تو نکردم یا جانم را برای تو فدای نکردم؟

هوش مصنوعی: این‌ها مگر همه حاصل رحمت وجود تو نیستند؟ تو ای کسی که نعمت‌های بی‌پایانت تمام و کامل است.

هوش مصنوعی: اگر تمام ثروت‌های جهان را به من بدهی، در برابر بخشش تو، برای من تنها یک قطره خواهد بود.

هوش مصنوعی: فرض می‌کنم که من مداح پادشاه نیستم، اما چه اتفاقی افتاد که آن لطف بی‌دریغ که همیشه از کرم و بزرگواری انتظار می‌رفت، از بین رفت؟

هوش مصنوعی: اگر از کسی بپرسم که چه کسی به تو جایزه داد، در پاسخ می‌گویم: ای پادشاه، به راستی.

هوش مصنوعی: اگر با چهره‌ای پریشان و سردرگم مرا از خود برانی، به کدام در می‌توانم بیایم ای رهبر و پیشوای من؟

هوش مصنوعی: اگر بخواهم عشق و علاقه‌ام را از تو کنار بگذارم و دلم را از تو جدا کنم، این دل و عشق را به کجا ببرم؟

هوش مصنوعی: ای همه موجودات، من هرگز از لطف تو که بی‌نهایت است، غافل نخواهم شد. ای برترین شاهان، من بنده و نوکر سخاوت تو هستم.

هوش مصنوعی: از آستانه ی امید تو، من امید دارم، اما کسانی که غیر از من به تو مراجعه می‌کنند، با هزاران غم و ناامیدی از تو دور می‌شوند.

هوش مصنوعی: ای کاش زودتر لطفی در حق شعر من کنی، یا هرچه زودتر قلم را بردار و نوشته‌های من را بخوانی.