هوش مصنوعی: عشق من به تو مانند تجارتی است که در چشمانم به باری سنگین تبدیل شده است. این بار سنگین از غم دوری تو نشأت می‌گیرد و به شدت احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: چند بار باید از درد و رنج دل ما بگویی؟ مگر نمی‌دانی که نرگس چشم تو، نشانه‌ای از حال ناخوش ماست و نشان می‌دهد که ما خود بیمار این عشق هستیم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم درباره زلف تو صحبت کنم، باید بگویم که در تمام عمرم فقط به یک تار مو بسنده نمی‌کنم، زیرا صحبت درباره‌اش بسیار زیاد است.

هوش مصنوعی: هر دلی به خاطر زیبایی و جذابیت ابروی معشوق به چنگال سختی‌ها و مشکلات می‌افتد و در این راه چاره‌ای جز تحمل درد و رنج ندارد.

هوش مصنوعی: می‌توان از سرنوشت و قسمت خود دوری کرد، اما پرهیز از چشم‌و‌ابروهای زیبا و جذاب دشوار است.

هوش مصنوعی: هر کسی که دلش آشفتگی دارد و در کارهای زندگی‌اش به سختی و پریشانی دچار شده، به نوعی تحت تأثیر زیبایی و جذابیت‌های ظاهری است. این گیسوی کسی می‌تواند نمادی از زیبایی باشد که در برابر دل‌های آشفته قرار دارد.

هوش مصنوعی: ما در حالت نابسامانی و خرابی هستیم، و علت این خرابی در واقع همان آبادانی گذشته‌ ماست. این وضعیت نابسامان به خاطر توانایی و هنر معمار آن است.

هوش مصنوعی: اگر واعظ تو را از نوشیدن شراب منع کند، به سخنانش گوش نده؛ زیرا در دنیا حرف‌های بی‌معنی و بیهوده زیادی وجود دارد.

هوش مصنوعی: از زندگی لذت ببر و نگران غم‌های بی‌فایده نباش، زیرا این جهان برای افرادی که آن را می‌شناسند و تجربه کرده‌اند، چیزی جز فانی بودن و مردن نیست.

هوش مصنوعی: نگران خراب شدن اوضاع نباش، چرا که در هر سختی، آسانی‌هایی وجود دارد. هر گنجینه‌ای همواره با خطراتی همراه است.

هوش مصنوعی: وفایی آنقدر به ظلم و بی‌وفایی یار عادت کرده که دیگر خار برایش به مانند گل به نظر می‌رسد و گل هم برایش همچون خار است.