هوش مصنوعی: دل من مانند دریا است و غم‌هایم همچون موج‌های خروشان، تیرهای مصیبت به آن می‌بارند و من در برابر این بلاها مقاومت می‌کنم.

هوش مصنوعی: به موهای تو قسم که برای من فرقی ندارد اگر با شمشیر بر سرم بزنی یا تاجی بر سرم قرار دهی.

هوش مصنوعی: عشق تو به اندازه‌ای در وجودم ریشه دوانده که حتی اگر همه چیز را از من بگیرند، هنوز از دل نخواهد رفت.

هوش مصنوعی: ای کسی که در سرزمین دل‌ها، چشمانت نقشه‌ای برای تصاحب و غارت است، با یک نگاه خود، تمام دل و جان من را به فنا برسان.

هوش مصنوعی: در مسیر عاشقی تو به وفا به جستجو پرداختم، اما در آنجا تنها خاکی برای نشستن یافت می‌شود؛ این نشستن بر زمین در برابر درگاه توست که مرا به حالت مجنونانه‌ای درآورده است.

هوش مصنوعی: من خوشحالم و شادابم، نه به خاطر اینکه به درگاه تو گدایی کنم، بلکه حتی اگر همه پادشاهان جهان هم به من نعمت دهند، باز هم شادی من از آن توست.

هوش مصنوعی: من به تو نیازمندم به قدری که حتی اگر تا ابد نیازم را برطرف کنی، همچنان به تو نیاز دارم.

هوش مصنوعی: شبی در میکده عشق، «وفایی» گفت که امیدوار است از این در او را بیرون نکنند.