هوش مصنوعی: وقتی بار گناهی را بر دل کسی می‌گذاری، سپس او را به خاطر آن گناه سرزنش می‌کنی. اما اگر خودت هم او را به گناه متهم کردی، نباید انتظار داشته باشی که تقدیر او را تغییر دهد.

هوش مصنوعی: دل بیچاره، چه چاره‌ای دارد وقتی که تا زمانی که تو هستی، زندانش این زلف‌ها و چهره‌ات است؟

هوش مصنوعی: گاهی بندگی می‌کند، گاهی سرکشی، گاهی کافر می‌شود و گاهی مؤمن. در هر لحظه در دلش نقشی می‌زنی و هر لحظه تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: یک تکه خاک در دریاچه وسیع چه ارزشی دارد، وقتی که گاهی امواج آن را به بالا می‌برند و گاهی به عمق می‌کشند.

هوش مصنوعی: حال یک شکار را چگونه می‌توان توصیف کرد، وقتی که شکارچی با هوشیاری و زیرکی در کمین نشسته و تیرش همیشه آماده‌ی شلیک باشد؟

هوش مصنوعی: بدن من از شدت ضعف و ناتوانی مانند انسانی باقی مانده که همیشه در حال حیرت است؛ اگر تصویرش را کسی با قلم اندیشه بکشد.

هوش مصنوعی: خرابی‌هایی که در دل به وجود آمده به خاطر دوری توست و خداوند اگر تو را به من وصل کند، می‌تواند این ویرانی‌ها را ترمیم کند.

هوش مصنوعی: آری، عاشق نمی‌تواند آه و ناله سر دهد، حتی اگر بر سرش تیر و شمشیر و تبر ببارد یا درگیر درد بزرگش باشد.

هوش مصنوعی: وفاها و وفاداری‌ها با تو داستان‌ها و ماجراهایی دارد، اما ای علی، اگر کسی این وفا را نشان دهد، مردم ممکن است او را به ناپسندیدن و تکفیر بکشانند.

هوش مصنوعی: تو تجلیات خداوندی هستی، اما باید این نکته را درک کنی که معنای عمیق‌تری در این محتوا نهفته است.

هوش مصنوعی: به این معنا که من تو را به خوبی می‌شناسم، ای پادشاه زیبارویان، چگونه می‌توانم این احساس عمیق را با این کلمات ناقص بیان کنم؟