هوش مصنوعی: زمانی که تو به سمت من می‌گویی و از زیبایی‌ات حرف می‌زنی، متوجه می‌شوم که چگونه جواهر وجودت زیر پوششی پنهان می‌ماند. افسوس که این شیرینی که دارم، به زودی بی‌مزه و ناخوشایند می‌شود، همچون شیره‌ای که پر از آفت است.

هوش مصنوعی: اگر خودت را تلخ کنی و رفتار تند و تیزی داشته باشی، چه اهمیتی دارد؟ لب‌های شیرین تو باعث ایجاد شادی و نشاط زیادی می‌شود.

هوش مصنوعی: هر بار که به یاد چهره‌ات می‌افتم، قلبم مانند کوه سینا شعله‌ور می‌شود.

هوش مصنوعی: از غم دوری خیلی افسرده و ناراحت هستم، دردی که احساس می‌کنم بیشتر از صدای طنبور است.

هوش مصنوعی: اگر ابر به صدف بگذرد، بهتر است که به تاک بگذرد، چون در اینجا دانه انگور به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: هر کسی که به واسطه نیاز و درخواست، به درگاه خدای عشق و معرفت بیفتد، به جایگاه والایی دست می‌یابد و از دلایل و نعمت‌های بزرگ بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که با شجاعت و بی‌پروا، در تلاش برای شناخت حقیقت وجود خود باشد، مانند حلّاج که بدون ترس از عواقب کلامش جان خود را در خطر انداخت، در نهایت به کمال و روشنایی روحی دست خواهد یافت.

هوش مصنوعی: انسان عاقل آن کسی است که در میان دیوانگان عشق قرار دارد و می‌داند که در این دنیای فانی و مادی، موجودیت و شخصیت خود را به خطر می‌اندازد.

هوش مصنوعی: دوست دارم به این شعله‌های محبت که آتششان بر زخم‌های قلب مانند مرهمی آرام‌بخش عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: وفایی به گونه‌ای عادت کرده که هر بار محبوبش به او نزدیک‌تر می‌شود، او بیشتر از او فاصله می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ای دل، با حکم سرنوشت راضی باش؛ زیرا اگر راضی شوی، حالتی بهتر خواهی داشت و اگر راضی نباشی، وضعیت برایت سخت‌تر خواهد شد.