هوش مصنوعی: من با لعابی از شکر دلت را شاد می‌کنم و تو می‌گویی که این شیرین است، گفتم اما نمک هم دارم. تو گفتی که حق نمک این است که من همیشه به تو وفادار باشم.

هوش مصنوعی: بخت من و زلف‌های او به هم شبیه است. اگر قرار باشد یکرنگی‌ای وجود داشته باشد، همین یکرنگی‌ست.

هوش مصنوعی: ماه من و آسمان تفاوتی که دارند این است که آن ماه در آسمان است، اما این ماه در زمین موجود است.

هوش مصنوعی: مانند دختر گلی که به زیبایی درخشیده است، ما نیز بدون هیچ پوششی در مقابل زیبایی و شراب هستیم، به طوری که در جایی نشسته‌ایم و زیبایی‌مان نمایان است.

هوش مصنوعی: دل من نسبت به چین موهای او، مانند مشک است که از خون پر شده است؛ همان‌طور که آهوی چین وجود دارد.

هوش مصنوعی: ولی خوبی چشمانت که هر لحظه به من می‌نگرد، برایم خوشایند است، اما می‌خواهم که این لطف کمی بیشتر از این باشد.

هوش مصنوعی: عاشق از درد و رنج معشوقش در دل خود باخبر است، در حالی که آن درد برای زاهدان و مردم عادی به وضوح نمایان است و بر پیشانی آنها دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: می‌گویند که اگر مهر «وفایی» را از دل بزدایی، می‌توانی او را از دل خود بیرون کنی، چون که آن مهر مانند نگینی بر سنگی است که اگر نقش آن را پاک کنی، دیگر سنگ بی‌ارزش می‌شود.